سَرَع (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَرَع (به فتح سین و راء) و
سُرْعَت (به ضم سین و فتح عین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شتاب است. این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
سَریع (به فتح سین) به معنای شتابنده و
مُسارعه (به فتح میم) برای بین الاثنین و کثرت هر دو آمده است.
سِراع (مثل کتاب) جمع سریع و سریعه است. موارد زیادی از این واژه در نهج البلاغه آمده است.
سَرَع و
سُرْعَت به معنای شتاب آمده است. سریع به معنای شتابنده و
مسارعه برای بین الاثنین و کثرت هر دو آمده است.
سِراع (مثل کتاب) جمع سریع و سریعه است.
امام علی (علیه‌السلام) در
حکمت ۲۹ فرموده:
«إِذَا كُنْتَ فِي إِدْبَار، وَالْمَوْتُ فِي إِقْبَال، فَمَا أسْرَعَ الْمُلْتَقَى!» «وقتی که تو در ادبار بوده و
مرگ را در پی خود قرار داده‌ای تا تو را تعقیب کند، مرگ نیز به تو رو کرده است محل رسیدن چه زود خواهد بود.»
(شرح‌های حکمت:
)
«سراع» (مثل کتاب) جمع سریع و سریعه است در مقام توجّه به
خدا فرموده:
«وَنَسْتَعِينُهُ عَلَى هذِهِ النُّفُوسِ الْبِطَاءِ عَمَّا أُمِرَتْ بِهِ، السِّرَاعِ إِلَى مَا نُهِيَتْ عَنْهُ» «و مدد می‌خواهم از او بر این نفوسی که تاخیر کننده‌اند از آنچه امر شده‌اند، و سرعت کننده‌اند به آنچه از آن نهی شده‌اند.»
(شرح‌های خطبه:
)
موارد زیادی از واژه سرع در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سرع»، ج۱، ص۵۲۸.
