سدل (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَدل (به فتح سین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای انداختن، مثل انداختن
پرده و
لباس است. دو مورد از این واژه در
نهج البلاغه آمده است.
سدل به معنای انداختن، مثل انداختن پرده و لباس آمده است. «سدل الثوب و الشعر: ارخاه»
از این ماده دو مورد در «نهج» آمده است یکی در
خطبه شقشقیّه که
امام علی (علیه‌السلام) درباره
خلافت فرموده:
«فَسَدَلْتُ دُونَهَا ثَوْباً، وَطَوَيْتُ عَنْهَا كَشْحاً، وَطَفِقْتُ أَرْتَئِي بَيْنَ أَنْ أَصُولَ بِيَد جَذَّاءَ، أَوْ أَصْبِرَ عَلَى طَخْيَة عَمْيَاءَ» یعنی «چون
ابوبکر لباس خلافت را به تن کرد، من در مقابل خلافت پرده‌ای انداختم (از آن صرف‌نظر کردم) پهلویم را از آن پیچیده و پائین آوردم، و فکر می‌کردم که آیا با دست بریده (و بی‌کمک) حمله کنم یا بر ظلمت کور (بی‌راهه رفتن مردم در حکومت ابوبکر)
صبر نمایم.»
(شرح‌های خطبه:
)
دوّم درباره
خفّاش فرموده:
«فَهِيَ مُسْدَلَةُ الْجُفُونِ بَالنَّهَارِ عَلَى حِدَاقِهَا، وَجَاعِلَةُ اللَّيْلِ سِرَاجاً تَسْتَدِلُّ بِهِ في الْـتَِماسِ أَرْزَاقِهَا» «او در روز روشن پلک‌های خود را به حدقه‌های چشم انداخته (گذاشته) و
شب را برای خود چراغی قرار داده که با آن در بدست آوردن روزی‌اش راه می‌جوید.»
(شرح‌های خطبه:
)
دو مورد از واژه سدل در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سدل»، ج۱، ص۵۲۴.
