سخن با منافقان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَفَق، ايجاد سوراخى در
زمین است كه راه رهايى داشته باشد -همانند سوراخ
موش-
پايان يافتن و از بين رفتن.
نفاق عبارت است از داخل شدن در
شرع و
دین از راهى و خروج از آن از راه ديگر،
اظهار اسلام با اهل آن و مخفى كردن غير
اسلام در درون،
ظاهر و باطن متفاوت داشتن،
دورویی،
ریاکاری.
نفاق هم در
ایمان است، هم
طاعات، هم
معاشرت با مردم. نفاق اعمّ از
ریا است
در این مقاله آیات مرتبط با سخن گفتن با منافقان معرفی می‌شوند.
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، موظّف به سخن رسا و تأثيرگذار با منافقان، هنگام
دعوت آنان:
وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُوداً أُولئِكَ الَّذِينَ يَعْلَمُ اللَّهُ ما فِي قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ عِظْهُمْ وَ قُلْ لَهُمْ فِي أَنْفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِيغاً.
و هنگامى كه به آنها گفته شود، به سوى آنچه خدا نازل كرده و به سوى پيامبر بيائيد، منافقان را مى‌بينى كه از قبول
دعوت تو
اعراض مى‌كنند.... آنها كسانى هستند كه خدا آنچه را در دل دارند مى‌داند، از (
مجازات) آنها صرف نظر كن، و آنها را اندرز بده و با بيانى رسا نتايج اعمالشان را به آنها گوشزد نما.
خداوند به پيامبر خود دستور مى‌دهد كه از مجازات آنها صرفنظر كن (فاعرض عنهم) و پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله همواره با منافقان به خاطر
اظهار اسلام كردن تا آنجا كه ممكن بود
مدارا مى‌كرد، زيرا
مامور به
ظاهر بود و جز در موارد
استثنايى آنها را مجازات نمى‌كرد، چه اينكه
ظاهرا در صفوف مسلمانان بود و ممكن بود مجازات آنها به يك نوع تصفيه حساب شخصى تفسير شود. سپس دستور مى‌دهد كه آنها را
موعظه كن و
اندرز ده و با بيانى رسا كه در دل و جان آنها نفوذ كند، و نتائج اعمالشان را به آنها گوشزد كن.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۱۳۱، برگرفته از مقاله «سخن با منافقان».
