سحیم عبد بنی‌حسحاس
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله سُحَیم عبد بنی‌حسحاس (م حدود ۴۰ هـ)، برده
سیاه
پوست حبشی و از شاعران خوش‌طبع در
صدر اسلام بود و
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) او را دیده و از شعر او خوشش آمد. وی به خاطر اشعار تند و زننده‌اش به قتل رسید.
ابوعبدالله سُحَیم، معروف به عبد بنی‌حسحاس بن هند، نامش را سحیم و حیه ذکر کرده‌اند.
وی از
بردگان سیاه
پوست حبشی بود که طایفه
بنوحسحاس که تیره‌ای از قبیله بنی اسدند، او را خریداری کردند.
او شاعری خوش‌طبع و دارای سروده‌های شیرین بود.
در اوایل عصر نبوت به دنیا آمد.
پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) او را دید و از شعر او خوشش آمد.
گفته شده که وی زمان
جاهلیت را نیز درک کرده است.
عبدالله بن ابی‌ربیعه او را خریداری کرد و به
عثمان بن عفان هدیه کرد، ولی عثمان آن‌را قبول نکرد و گفت: برای شاعر حریمی نیست، زیرا وقتی سیر باشند، زنان اهلش را به نیکویی می‌سرایند و وقتی گرسنه باشند اهلش را هجو می‌کنند.
او درباره زنان بنوحسحاس شعر می‌گفت و اشعار تند و زننده‌اش سرانجام باعث مرگ وی شد، به‌طوری که او را کشتند و جسدش را به آتش کشیدند.
وفات او را حدود ۴۰ هـ ذکر کرده‌اند.
دیوان شعر اثر اوست.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۵۶، برگرفته از مقاله «ابوعبدالله سُحَیم».
