ستّة (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سِتَّة (به فتح سین و تاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شش است.
سِتُّون (به کسر سین و ضم تاء) به معنای شصت است. این کلمه چهار بار در
نهج البلاغه آمده است.
سِتَّة به معنای شش است.
سِتُّون به معنای شصت است.
حضرت علی (علیه‌السلام) فرموده:
«الاْسْتِغْفَارَ دَرَجَةُ الْعِلِّيِّينَ وَهُوَ اسْمٌ وَاقِعٌ عَلَى سِتَّةِ مَعَان» (استغفار مقام بلند مرتبگان است و آن يک كلمه است، امّا شش معنا و مرحله دارد.)
(شرح‌های حکمت:
)
فرموده:
«الْعُمْرُ الَّذِي أَعْذَرَ اللهُ فِيهِ إِلَى ابْنِ آدَمَ سِتُّونَ سَنَةً» «عمری كه
خداوند به انسان مهلت داده شصت سال است، ظاهرا منظور آن است كه بعد از شصت سال قواى بدنى ضعيف مى‌شود و كسب
آخرت دشوار مى‌گردد و هر كس تا آن مدت خود را سعادتمند نكرده عذرش قطع مى‌شود.»
(شرح‌های حکمت:
)
این کلمه چهار بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ستة»، ج۱، ص۵۱۵.
