سالم مولی ابی حذیفه (رویدادهای‌تاریخ‌اسلام‌ترمانینی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
به برخی از مطالب این مقاله انتقادهایی وارد شده است؛ برای اطلاع بیشتر به مقاله
سالم مولی ابی حذیفه رجوع کنید.
سالم مولی ابی حذیفه، یکی از موالی و
صحابه ایرانی
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بود که منابع وی را از قاریان و حافظان برجسته صدر اسلام و
امام جماعت مهاجران در
مدینه دانسته‌اند. او سرانجام در
سال ۱۱ هجری قمری در
نبرد یمامه کشته شد.
ابوعبدالله، سالم بن عبید بن ربیعه، از مردم اصطخرِ فارس بود که اسیر و به
مکه برده شد.
ثُبیته دختر یعار، همسر
ابوحذیفة بن عتبة بن
ربیعة بن عبدشمس قرشی او را خرید و آزاد کرد. ابوحذیفه خود او را به فرزندی پذیرفت و فاطمه دختر برادرش
ولید بن عتبه را به همسری سالم درآورد.
سالم
صحابی شایسته و از موالیان بزرگ بود. او از جمله مهاجرانی بود که پیش از
هجرت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) به
مدینه، به آن‌جا هجرت کرد. وی از قاریان و حافظان قرآنی بود که
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) درباره آنان فرمود: قرآن را از چهار تن برگیرید.
سالم در مدینه امامتِ جماعت مهاجران را که
عمر بن خطاب و دیگران جزو آنها بودند، بر عهده داشت، چرا که او بیشترین بهره را از
قرآن گرفته بود. سالم در نبرد با مرتدان
بنی‌حنیفه در
یمامه که پرچم مسلمانان به دست
زید بن خطاب بود شرکت کرد.
هنگامی که زید در نبرد کشته شد، سالم پرچم را به دست گرفت و چون دست راستش قطع شد، پرچم را به دست چپ گرفت، اما دست چپش نیز قطع شد و او پرچم را به بغل فشرد و در حالی‌که آیه «و ما محمد الاّ رسول...»
و کایّن من نبی قاتل معه ربیّون کثیر..
می‌خواند جان داد.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۱۲۱.
