سالم مولی ابی حذیفه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله سالم بن معقل، (متوفای ۱۲ق) مشهور به
سالم مولی ابی حذیفه، از موالی و
صحابه ایرانی
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که طبق نقل برخی از منابع از قاریان و حافظان
صدر اسلام بود.
بنابر نقل منابع شیعی، او یکی از
اصحاب عقبه و از کسانی بود که پس از وفات پیامبر (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) به خانه
حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) هجوم بردند. وی سرانجام در «
نبرد یمامه» کشته شد.
«ابوعبدالله
سالم بن معقل» از اهل «اصطخر» (از شهرهای قدیم
فارس) و بنده‌ای آزاد شده بود.
برخی او را از ایرانیان اهل کرمه و از سابقین در
اسلام و در زمره
مهاجران و همچنین
انصار دانسته‌اند. (برای آگاهی بیشتر رجوع شود به
)
بر اساس نقل قولی رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) درباره او فرمود: «
سالم بسیار خدا دوست است». وی خوش‌صوت بود و
قرآن تلاوت می‌کرد.
نقل کرده‌اند که رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) او را از چهار نفری می‌دانستند که شایسته است،
قرائت از آنان آموخته شود.
درباره «
سالم» در منابع شیعی، روایات دیگری آمده است که چهره وی را مخدوش می‌سازد؛ از جمله آنکه او را از اصحاب عقبه
- همان کسانی‌که قصد داشتند، رسول خدا را در بازگشت از
غزوه تبوک در گردنه‌ای با رم دادن شترش به قتل برسانند - و نیز از کسانی دانسته‌اند که پس از وفات پیامبر (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) به منزل
حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) هجوم بردند.
سالم از نخستین بیعت‌کنندگان با
ابوبکر بود.
شاید از این‌رو بود که «
عمر بن خطاب» او را از کسانی می‌دانست که شایسته عهده‌داری
خلافت هستند.
سرانجام
سالم در سال دوازدهم در
نبرد یمامه که با مرتدان در گرفت، همراه مولایش «
ابوحذیفه» و در حالی‌که پرچم مسلمانان در دستش بود، کشته شد.
• سامانی، محمود، صحابه ایرانی پیامبر (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) و دیگر مسلمانان ایرانی‌تبار در عصر نبوی، ج۱، ص۴۲-۴۳.
