- غزوه بنی‌نضیر: آنان از یهودیان مدینه بودند که در صدد قتل پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) برآمده، پیمان او را شکستند. حضرت به آنان حمله برد و پس از محاصره، آنان را از مدینه بیرون کرد. گروهی از آنان به قلعه خیبر رفتند و گروهی دیگر به شام. - غزوه ذات‌الرقاع: پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) در راس لشکری برای جنگ با دو قبیله غطفان و بنی‌سلیم به جهت خیانت‌شان نسبت به فرستادگان پیامبر ـکه حدوداً چهل تن بودندـ رهسپار شد. پیامبر این افراد را برای آموزش شعائر اسلامی به نجد فرستاده بود اما این قبایل بیشتر آنان را کشتند. دو گروه در محلی به نام «ذات الرقاع» با یک‌دیگر برخورد کردند، ولی بین آنان جنگی روی نداد. در این غزوه، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) نماز خوف را اقامه کرد. این غزوه هم‌چنین به نام غزوه «بئر معونه» که آبشخور بنی‌سلیم بود، خوانده می‌شود. - واقعهیومالرجیع: در این حادثه نیز مردم عضل و قاره به فرستادگان پیامبر که خود درخواست کرده بودند تا بدانان احکام دین بیاموزند، خیانت کردند و آنها را که شش تن بودند را به قبیله هذیل (که هم‌پیمان قریش) سپردند، پنج تن از آنان از در جنگ درآمدند و کشته شدند و خبیب بن عدّی انصاری اسیر و به مکه فرستاده شد، قریش نیز او را کشت و به صلیب کشید.
