سال 416 هجری قمری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در سال چهارصد و شانزده هجری قمری، رویدادها و وقایع نظامی و غیرنظامی مختلفی در جهان اسلام رخ داد، مانند: تغییر و تحول در حکام
اندلس، به قدرت رسیدن
جلالالدوله دیلمی، حملات بادیهنشینان عرب به کاروان حجاج، آشوب
عیاران در
عراق، حمله
سلطان محمود غزنوی به سند، شورش برخی قبایل بربر در افریقا، حملات رومیان بر سرزمینهای شمالی
شام، درگذشت برخی از شخصیتهای مشهور مانند:
مشرفالدوله دیلمی و ... .
- مردم قرطبه محمد بن عبدالرحمان اموی، ملقب به المستکفی را برکنار کردند و او به شهر سالم رفت و در آن جا مسموم شد و بعضی گویند: او به قتل رسیده است. در پی دعوت اهالی قرطبه از یحیی بن علی بن حمّود ادریسی، امیر مالقه، او برای دومین بار به قرطبه آمد و مردم با او بیعت کردند و به المعتلی ملقب شد. آن گاه به مالقه بازگشت و عبدالرحمان بن عطّاف یفرنی را به جانشینی خود در قرطبه گماشت. بعضی گفتهاند: وزیرش ابوجعفر احمد بن موسی جانشین او شد.
- مشرفالدوله دیلمی، سلطان عراق وفات یافت و برادرش جلال الدوله ابوطاهر فیروزگرد امیر شد.
- اکحل، امیر سیسیل کشته شد و به جای او برادرش حسن صمصام بن یوسف بر آن سامان حکومت یافت.
- الظاهر لاعزاز دین الله فاطمی، برای دلجویی از محمود بن سبکتکین، خلعتی برای او فرستاد و محمود جامههایی را برای القادربالله عباسی ارسال داشت و او دستور داد تمام هدایا را آتش بزنند.
- پس از مرگ باسیل دوم، امپراتور روم، برادرش کنستانتین هشتم جانشین او شد. - بالا گرفتن شرارت راهزنان و افزایش قیمتها در عراق.
- محمود بن سبکتکین بر منصوره پایتخت سند تسلط یافت و حکومت هبّاریه را سرنگون کرد. این دولت را عمر بن عبد العزیز در سال ۲۴۷ق بنا نهاده بود.
- قبیله زنّاته و کتامه برضد معزّ بن بادیس قیام میکنند. این حرکت سرکوب و آنان به تسلیم و صلح با معزّ و پذیرش قرارداد صلح میشوند. - رومیان به جنوب ایتالیا هجوم برده، بر شهر کلوریا استیلا یافتند. معز بن بادیس، فرمانروای افریقا، ناوگانی بزرگ برای مقابله فرستاد، امّا با طوفانی شدن دریا، بیشتر افراد ناوگان غرق شدند.
- اعراب، در مسیر عراق و مصر به کاروان حاجیان حمله کردند و ناامنی سال های متمادی ادامه داشت.
• مشرف الدوله
• ابن ابوعبده
• باسیل دوم
• علی بن محمد تهامی
• شاپور بن اردشیر
• مستکفی اموی
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۳۹۸.