ساعت (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ساعَة یا
ساعَت (به فتح عین) از
واژگان نهج‌البلاغه، به معنای جزئى از اجزاء زمان است. موارد زیادی از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
ساعَة جزئى است از اجزاء زمان.
جوهری آن را وقت حاضر گفته است.
بعضی از موارد که در «نهج‌البلاغه» آمده است به شرح ذیل می‌باشد.
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) در فضيلت خويش فرمود:
«لَمْ أَرُدَّ عَلَی اللَّهِ وَ لاَ عَلَی رَسُولِهِ سَاعَهً قَطُّ.»«من حتّى یک لحظه به معارضه با (احكام و دستورات)
خدا و
پیامبر برنخاسته‌ام.»
(شرح های خطبه:
)
درباره
انسان باایمان فرمود:
«لِلْمُؤْمِنِ ثَلاَثُ سَاعَات: فَسَاعَةٌ يُنَاجِي فِيهَا رَبَّهُ، وَسَاعَةٌ يَرُمُّ مَعَاشَهُ، وَسَاعَةٌ يُخَلِّي بَيْنَ نَفْسِهِ وَبَيْنَ لَذَّتِهَا فِيَما يَحِلُّ وَيَجْمُلُ.»«انسان باايمان ساعات شبانه‌روز خود را به سه بخش تقسيم مى‌كند: قسمتى را صرف
مناجات با پروردگارش مى‌كند و قسمت ديگرى را براى ترميم
معاش و كسب‌و‌كار زندگى قرار مى‌دهد و قسمت سوم را براى بهره‌گيرى از لذات
حلال و دلپسند مى‌گذارد.»
(شرح های حکمت:
)
موارد زیادی از این ماده در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ساعة»، ج۱، ص۵۶۴.
