سازمانهای غیردولتی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سازمان غیردولتی، از مفاهیمی است که با توجه با ساختار، هدف و همچنین این موضوع که سازمان
های غیردولتی بر اساس
حقوق داخلی دولت‌ها بوجود می‌آیند، امکان اجماع نظر پیرامون یک تعریف واحد را کم رنگ می‌نماید. با این وجود با استفاده از برخی منابع سازمان
های غیردولتی به هر سازمان منسجم و علنی گفته می‌شود که گروه
های داوطلب مردمی به صورت قانونی تشكيل می‌دهند و هدف از تشکیل آن رفع نیاز
جامعه یا گروه
های خاصی از افراد بدون انگیزه
های مادی و اقتصادی است. سازمان
های غیردولتی می‌توانند فعالیت
های خود را در چارچوب
های داخلی تنظیم کنند یا به دنبال نفوذ در آئین‌ها و روش
های تصمیم‌گیری
بین
المللی باشند.
نفرت و دلزدگی ناشی از فجایع جنگ
های جهانی به ویژه
جنگ جهانی دوم، سبب شد تا ملّت‌ها همپا با نوسازی خویش، به تدریج به ضرورت مشارکت در امور مربوط به کشور و
حکومت خود پی برده و با سازمان‌دهی خویش در چهار چوب‌هایی همانند سازمان
های غیر دولتی، نوع همکاری و تعامل با
دولت را نهادینه سازند.
پس از پایان جنگ جهانی دوم و هم‌دوش با تحولات مرتبط با ایجاد سازمان
ملل، مفهوم سازمان غیر دولتی نیز از فراگیری بیشتری برخوردار شد. هر چند نام این نهاد در منشور
ملل متحد ذکر نشده، امّا ماده ۷۱ این منشور، در حالی که به وظایف و اختیارات شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان
ملل (ECOSOC) می‌پردازد، نام سازمان
های غیر دولتی را نیز به عنوان نهادهایی که شورا می‌تواند از ظرفیت
های آنان جهت کسب اطلاعات دست اول و بهینه از وضعیت مناطق مورد نظر خود، استفاده نماید، مطرح می‌کند.
عللی که باعث توسعه و مؤثرتر بودن فعالیت این سازمانها می‌گردد عبارتند از:
الف: سادگی روند ایجاد این سازمانها که نیازی به انقعاد یک معاهده
بین‌الدولی ندارد و در چارچوب حقوق داخلی یک دولت بوجود می‌آیند.
ب: داشتن ابزارهای مادی لازم چون نیروی انسانی و مالی. این سازمانها به علت نداشتن ساختار
بین‌الدولی از انعطاف بیشتری در انطباق خود با شرایط عینی برخوردار بوده و می‌توانند استفاده بهتری از ابزارهای خود بنماید، و لذا آسان‌تر به اهداف خود نائل گردند.
لفظ «سازمان غیردولتی» از مفاهیمی است که با توجه با ساختار، هدف و همچنین این موضوع که سازمان
های غیر دولتی بر اساس حقوق داخلی دولت‌ها بوجود می‌آیند، امکان اجماع نظر پیرامون یک تعریف واحد را کم رنگ می‌نماید. با این وجود می‌توان با استفاده از برخی منابع، سازمان
های غیردولتی را تحت ضوابطی تعریف نمود.
سازمان
های غیردولتی، جمعیت‌ها، جنبش‌ها یا گروه‌هایی هستند که با استقلال از دولت، بدون قصد منفعت‌طلبی و در جهت دفاع از منافع خاصی همچون مسائل شغلی، اجتماعی، فرهنگی، تجاری، علمی، سیاسی، انسان‌دوستانه، مذهبی و غیره تشکیل گردیده‌اند.
به هر سازمان غیردولتی و داوطلبانه‌ای اطلاق می‌شود که در سطح محلی، ملی یا
بین
المللی فعالیت دارد و افرادی با علائق مشترک، آن را اداره می‌کنند. خدمات انسان دوستانه، توجه دادن مردم به اعمال دولت، نظارت بر سیاست
های اتخاذ شده از سوی دولت و تشویق به مشارکت سیاسی در امور خارجه، در شمار فعالیت‌ها این سازمان قرار می‌گیرد. سازمان‌هایی از این دست، با تحلیل و کارشناسی امور، نقشی مشابه با ساز و کارهایی هشدار دهنده را بازی می‌کنند. رجوع شود به سند منتشر شده توسط
شورای اروپا تحت عنوان: «۱۹۹۵ The council of Europe and the NGOs»
بانک جهانی (www.un.org) به منظور تسهیل قاعده‌مند نمودن ارتباط وسیع خویش با سازمان
های غیردولتی، آنها را در چهار چوب
های خاصی تعریف نموده است که از آن میان می‌توان به موارد ذیل اشاره نمود.
۱: سازمانی از افراد خصوصی است که با اعتقاد به یکسری اصول خاص اجتماعی، فعالیت خویش را در راستای ایجاد توسعه در جوامعی که خدمات خود را به آن ارایه می‌دهند، هدایت می‌نماید.
۲: سازمانی با هدف توسعه اجتماعی است که به تقویت مردم کمک می‌نماید.
۳: سازمانی مستقل، دموکراتیک و مردمی است که در جهت تقویت بنیه
های اقتصادی و یا اجتماعی گروه
های حاشیه‌ای فعالیت می‌نماید.
۴ سازمانی متعهد به بررسی علل ریشه‌ای مشکلات است که در جهت بهینه کردن کیفیت زندگی افراد، خصوصاً فقرا، مستضعفین و افراد حاشیه‌نشین در مناطق شهری و روستایی فعالیت می‌نماید. برگرفته از
است.
با رجوع به
اسناد سازمان ملل – مرتبط با بحث سازمان
های غیردولتی- خصوصاً با توجه به پیش‌نویس
های ۱۹۲۳ و ۱۹۵۰ موسسه حقوق
بین
الملل و قطعنامه
های شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان
ملل در سال
های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۸ رجوع شود به
و همچنین با عنایت به ماده ۱ کنوانسیون ۱۹۸۶ استراسبورگ، (
کنوانسیون استراسبورگ که پیش‌نویس آن توسط شورای اروپا تهیه شده بود، مرتبط با شناخت
شخصیت حقوقی سازمان
های غیردولتی است.) می‌توان معیار عمده را برای تعریف سازمان
های غیردولتی ارایه نمود:
داشتن هدف عام‌المنفعه و بدون قصد سودجویی؛ سازمان
های غیردولتی بدون انتظار سود فعالیت می‌نمایند و نباید هدف خود را کسب سود قرار دهند. این عامل امکان می‌دهد که شرکت
های تجاری از قلمرو سازمان
های غیردولتی خارج شوند. البته این بدان معنا نیست که سازمان
های غیردولتی حق ندارند از یک فعالیت مشخص سودی کسب نکنند. برای مثال آنها می‌توانند از طریق فروش یک آگهی تبلیغاتی درآمدی کسب نمایند.
سازمانهای غیردولتی اعم از داخلی و
بین
المللی به وسیله قانون داخلی یک دولت ایجاد می‌شوند. این مساله را
شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد در قطعنامه ۱۹۵۰ خود اعلام نموده است. بر اساس قطعنامه مذکور: هر سازمانی که سند موسس آن ناشی از یک موافقتنامه
بین‌الدولی نباشد، یک سازمان غیردولتی محسوب می‌گردد.
طبق قطعنامه
های شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان
ملل برای اینکه سازمان
های غیردولتی بتوانند
بین
المللی محسوب شوند باید در تعداد قابل توجهی از کشورهای واقع در مناطق مختلف جهان فعالیت داشته باشند
اتحادیه انجمن‌های بین‌المللی در سال ۱۹۸۳ این تعداد را سه کشور تعیین نمود. بالاخره کنوانسیون استراسبورگ در ماده یک بند ۲ این تعداد را به دو کشور تقلیل داده است.
سازمان
های غیر دولتی می‌توانند فعالیت
های خود را در چارچوب
های داخلی تنظیم کنند یا به دنبال نفوذ در آئین‌ها و روش
های تصمیم‌گیری
بین
المللی باشند.
سازمان
های غیردولتی راجع به تخلفات از
حقوق بشر در کشوری سخن می‌گویند که مقرّشان در آنجاست و بسیاری از اعضایشان اتباع آن کشور محسوب می‌شوند. از طرفی نقش مهمی در
تعلیم و تربیت شهروندان در قلمرو حقوق بشر دارند. این سازمانها در واقع موسسات و نهادهای رسمی و عمومی را وادار به فعالیت در قلمرو حقوق بشر می‌کنند.
ماده ۷۱ منشور
ملل متحد مقرر می‌دارد که شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان
ملل می‌تواند «برای مشاوره با سازمان
های غیردولتی که به امور داخل در صلاحیت شورا اشتغال دارند، هرگونه تدابیر مناسبی را اتخاذ نماید.» پذیرش مقام مشورتی (consultative status) سازمان
های غیردولتی در شمول قطعنامه ۳۱/۱۹۹۶ اکوسوک قرار می‌گیرد که ماده ۷۱ منشور را به صورت دقیق مورد بررسی قرار داده و تشریح می‌کند.
شورای اروپا نیز قواعد و مقرراتی برای اعطای مقام مشورتی به سازمان
های غیردولتی، صادر کرده است. در عین‌حال سازمان
های غیردولتی در کار کمیسیون آفریقایی حقوق بشر و مردم نیز دخالت دارند. یکی از موفقیت
های بزرگ سازمان
های غیردولتی، حضور آنها در کنفرانس جهانی بود که در آن
اساسنامه رم در مورد
دیوان بین‌المللی کیفری تهیه شد. سازمان
های غیردولتی از
حق دادخواهی به مثابه دوست
دادگاه (داوطلب کمک به دادگاه amicus curiae)، هم نزد دادگاه اروپایی حقوق بشر
و هم نزد دیوان آمریکایی حقوق بشر برخوردار شده‌اند.
•
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «سازمانهای غیر دولتی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۹/۱۱/۰۷.
