ساحِلِ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ساحِلِ:(فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسّاحِلِ) «ساحِلِ» (به کسر حاء) به معنای کنار دریا است.
مادر (
موسی (علیه‌السلام)) احساس مى‌كند كه جان نوزادش در خطر است و مخفى نگاه داشتن موقتى او مشكل را حل نخواهد كرد، در اين هنگام خدايى كه اين
کودک را براى قيامى بزرگ نام‌زد كرده است، به
قلب اين
مادر الهام مى‌كند كه او را از اين بعد به ما بسپار و ببين چگونه او را حفظ خواهيم كرد و به تو باز خواهيم گرداند.
به موردی از کاربرد «ساحِلِ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(أَنِ اقْذِفيهِ في التّابوتِ فَاقْذِفيهِ في الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لّي وَ عَدُوٌّ لَّهُ وَ أَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِّنّي وَ لِتُصْنَعَ عَلَى عَيْني) «كه: او را در صندوقى بيفكن، و آن را به
دریا بينداز، تا دريا آن را به
ساحل افكند؛ تا كسى كه هم
دشمن من و هم دشمن اوست، آن را برگيرد. و من محبّتى از خودم بر تو افكندم، تا تحت مراقبت من پرورش يابى.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
کلمه تابوت به معناى
صندوق و شبه آن است، و كلمه
قذف به معناى نهادن و سپس انداختن است، گويا قذف اول در آيه به معناى نهادن، و قذف دوم به معناى انداختن است، و معنا اين است كه او را در صندوق بگذار و به دريا بينداز، ممكن هم هست هر دو با هم به معناى دوم باشد، به اين عنايت كه بچه را در صندوق نهادن، و به دريا افكندن، او را طرح كردن، و نسبت به او بى‌اعتنايى نمودن است، كلمه
یم به معناى دريا است، و بعضى گفته‌اند به معناى درياى گوارا است، و كلمه ساحل به معناى
لب دريا، و كناره خشكى آن است، و
صنع و صنيعه به معناى احسان است.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ساحل»، ج۲، ص ۳۲۸.
