زیل (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَيْل ( به فتح زاء و سکون یاء) و
زِيال (به کسر زاء و فتح یاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای افتراق و دورى است. از اين كلمه دو مورد در
نهج البلاغه آمده است.
زَيْل و
زِيال به معنای افتراق و دورى است. «زَيَّلهُ: فرَّقهُ» «زَايَلهُ: فارقهُ»
امام (صلواتاللهعلیه) میفرماید:
«فَكونوا مِنْها عَلى أَوْفاز، وَ قَرِّبوا الظُّهورَ لِلزّيالِ» يعنى: «در
دنیا بر عجلهها باشيد و پشت مركبها را نزديک كنيد براى فراق دنيا.»
(شرحهای خطبه:
)
وَفَز (به فتح واو و فاء) به معنی عجله و جمع آن
أَوْفاز (به همزه مفتوح و سکون واو) است و
ظُهور (به ضم ظاء و هاء) به معنی پشت مركبها است.
و نيز در
«مَعَ قُرْبِ الزِّيالِ» يعنى: «با نزديک شدن فراق از دنيا.»
(شرحهای خطبه:
)
از این ماده دو مورد در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «زوح»، ج۱، ص۵۰۷-۵۰۸.