و آن عبارت است از نظم و هماهنگى‌اى كه همراه عظمت و پاكى، در شى‌ء وجود دارد و عقل و تخيّل و تمايلات عالى انسان را تحريک كند و لذّت و انبساط پديد آورد و آن امرى نسبى است.
، از اين رو بعضى از مباحث در اين عنوان مطرح نشده است. در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آنها از واژه‌هاى «جميل»، «بهجت»، «تحبرون»، «حيلة» و «حُسن» و مشتقّات آنها و آياتى كه بر زيبايى دلالت مى‌كند، مانند «تشتهيه الأنفس و تلذّ الأعين» استفاده شده است.
