زَهْرَةَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَهْرَةَ:(زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا) «زَهْرَةَ» زَهْرَة (به فتح زاء و سکون هاء) و یا
زَهَرَة (به فتح زاء و هاء و راء) از
واژگان قرآن کریم و به معنای طراوت و زیبایی است.
در اين آيه دستوراتى به
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) داده شده كه درحقيقت منظور از آن عموم مسلمانان است، و تكميلى است براى بحثى كه در زمينه شكيبايى در آيات گذشته خوانديم.
نخست مى‌گويد هرگز
چشم خود را به نعمت‌هاى مادى كه به گروه‌هايى از آن‌ها (كفار و مخالفان) داده‌ايم ميفكن
(وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ). آرى اين نعمت‌هاى ناپايدار كه شكوفه‌هاى زندگى دنيا است
(زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا). شكوفه‌هايى كه زود مى‌شكفد و پژمرده مى‌شود و پرپر مى‌گردد و بر روى
زمین مى‌ريزد، و چند صباحى بيشتر پايدار نمى‌ماند.
به موردی از کاربرد «
زَهْرَةَ» در قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنيا لِنَفْتِنَهُمْ فيهِ وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقَى) «و هرگز چشمان خود را به مواهب مادّى، كه به گروه‌هايى از آنان داده‌ايم، مدوز؛ اينها گل‌هاى ناپايدار زندگى دنياست؛ تا آنان را در آن بيازماييم؛ و روزى پروردگارت بهتر و ماندگارتر است.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند: جمله
(زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا) به منزله
تفسیر است بر جمله «ما متعنا به» و
کلمه زهرة منصوب به فعلى است در مقدر و تقدير آن نعنى به- و يا جعلنا لهم-
زهرة الحياة الدنيا است.
و مقصود از
زهره حیات دنیا زینت و
بهجت آن است و كلمه نفتنهم از
فتنه است كه به معناى آزمايش و سنجيدن است. بعضى گفته‌اند، مراد از آن فتنه
عذاب است چون زيادى
مال و اولاد نوعى عذاب است.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «زهرة»، ج۲، ص ۲۶۴.
