زوغ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَوْغ ( به فتح زاء و سکون واو) و
زَيْغ (به فتح زاء و سکون یاء) از
واژگان نهج البلاغه و به معنى انحراف و ميل هستند. هفت مورد از اين كلمه در
نهج البلاغه آمده است.
زَوغ و
زَيْغ هر دو به معنى انحراف و ميل است. عده‌اى آن‌را مطلق ميل، ولى
راغب ميل از استقامت يعنى ميل از حق گفته است.
قرآن مجید و نهج‌البلاغه قول راغب را تاييد مى‌كند.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره آدم منحرف فرموده:
«وَ مَنْ زاغَ ساءَتْ عِنْدَهُ الْحَسَنَةُ وَ حَسُنَتْ عِنْدَهُ السَّيِّئَةُ» یعنی: «هر كس از
حق منحرف شود كار خوب در نزدش بد نمايد و كار بد خوب.»
(شرح‌های حکمت:
)
درباره
خوارج فرموده:
«إِنَّما أَصْبَحْنا نُقاتِلُ إِخْوانَنا في الاِْسْلاَمِ عَلَى مَا دَخَلَ فِيهِ مِنَ الزَّيْغِ وَ الاعْوِجاجِ» یعنی: «ما صبح كرديم در
اسلام با برادران خود مى‌جنگيم به علت انحراف و كجى كه در آن داخل شده است.»
(شرح‌های خطبه:
)
از این ماده هفت مورد در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «زوغ»، ج۱، ص۵۰۶.
