قَحبَه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قحوبَت به بدکارگی و زناکاری
زن اطلاق می‌شود.
این عنوان به مناسبت در باب
حدود به کار رفته است.
قحوبت از «قحب» به معنای سرفه کردن است. به زن زناکار از این‌رو، قحبه گفته شده که در
جاهلیت با سرفه کردن اعلام آمادگی می‌کرده است.
نسبت قحبگی دادن به زن،
قذف به شمار نمی‌رود، بلکه تنها موجب
تعزیر است، مگر آنکه قصد نسبت دهنده از آن
زنا باشد و یا در عرف گوینده چنین کلمه‌ای صریح در زنا باشد که در این صورت، موجب حدّ قذف خواهد بود. کلام برخی قدما که چنین نسبتی را موجب حدّ قذف دانسته‌اند، بر همین معنا، یعنی افاده زنا از آن در
عرف، حمل می‌شود، چنان‌که در کلام خود آنان بدان اشاره شده است.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۵۰۰.
