• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زمن (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: زمن (مفردات نهج البلاغه (جلد ۱))
مقالات مرتبط: زمین گیر.


زَمِن (به فتح زاء و کسر میم) از واژگان نهج البلاغه به معنای آدم زمین‌گیر و معیوب است. جمع آن زَمْنَى (به فتح زاء و نون و سکون میم) می‌باشد كه فقط يكبار در «نهج البلاغه» آمده است.


زَمِن
[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۵۰۲.    
[۲] طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت الحسینی، ج۴، ص۲۶۰.    
و زمين به معنای آدم زمينگير و معيوب است و جمع آن «زمنى» آيد.

امام (صلوات‌الله‌علیه) به مالک اشتر مى‌نويسد: «ثُمَّ اللهَ اللهَ فِي الطَّبَقَةِ السُّفْلَى مِنَ الَّذِينَ لاَ حِيلَةَ لَهُمْ وَ الْمَسَاكِين وَ الْـمُحْتَاجِينَ وَ أَهْلِ الْبُؤْسَى وَ الزَّمْنَى.»
[۳] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۷۱۸، نامه۵۳.    
[۴] عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۱۱، نامه۵۳.    
[۵] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۳۸، نامه۵۳.    
«خدا را خدا را در طبقه پائين‌تر از آنانكه چاره‌اى ندارند، از مساكين و محتاجان و اهل شدت فقر و زمينگيران.»
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۸۵، نامه۵۳.    
[۷] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۶۲.    
(شرح‌های حکمت:
[۸] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۸۳.    
[۹] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۱، ص۶۱.    
[۱۰] هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۲۷۷.    
[۱۱] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۷، ص۸۶.    
)

واژه «زمنی» فقط يكبار در «نهج البلاغه» آمده است.
[۱۲] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۷۱۸، نامه۵۳.    


۱. ↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۵۰۲.    
۲. ↑ طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت الحسینی، ج۴، ص۲۶۰.    
۳. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۷۱۸، نامه۵۳.    
۴. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۱۱، نامه۵۳.    
۵. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۳۸، نامه۵۳.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۸۵، نامه۵۳.    
۷. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۶۲.    
۸. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۸۳.    
۹. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۱، ص۶۱.    
۱۰. ↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۲۷۷.    
۱۱. ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۷، ص۸۶.    
۱۲. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۷۱۸، نامه۵۳.    


• قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «زمن»، ج۱، ص۵۰۲.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نامه 53 نهج البلاغه
جعبه ابزار