زاغُوا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زاغُوا:(فَلَمَّا زاغُوا اَزاغَ اللَّهُ)«زاغُوا» از مادّه
«زیغ» به معنای انحراف از طریق مستقیم است.
(وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَقَد تَّعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ) (به ياد آوريد هنگامى را كه
موسی به قومش گفت: «اى قوم من! چرا مرا آزار مى‌دهيد با اينكه مى‌دانيد من فرستاده خدا به سوى شما هستم؟!» هنگامى كه آنها از
حق منحرف شدند،
خداوند به كيفر اين عمل قلوبشان را منحرف ساخت؛ و خدا گروه
فاسقان را
هدایت نمى‌كند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: ماده زيغ كه كلمه
زاغوا ماضى ثلاثى مجرد و كلمه أزاغ ماضى باب افعال آن است، به معناى منحرف كردن از
استقامت است كه لازمه‌اش انحراف از حق به سوى
باطل است. و ازاغه كردن خداى تعالى به اين است كه رحمت خود را از صاحبان چنين دلى دريغ داشته، هدايت خود را از آنان قطع كند، چون از تعليل، اين معنا به خوبى استفاده مى‌شود، براى اينكه ازاغه خدا را تعليل كرده به هدايت نكردن. البته بايد توجه داشت كه اين ازاغه ابتدايى نيست، بلكه بر سبيل
مجازات است، زيغ خود آنان را تثبيت كردن است، چون فسق آنان سبب اين مجازات شده، هم چنان كه گمراه كردن خدا هم هيچ وقت ابتدايى نيست.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «زاغُوا»، ص۲۶۷.
