ریش (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ريش: (سَوْاتِكُمْ وَ رِيشاً) «ريش» در اصل واژه
عربی، به معناى پرهاى پرندگان است و از آنجا كه پرهاى پرندگان لباسى طبيعى در اندام آنها است، به هر گونه لباس، نيز گفته مى‌شود.
و چون پرهاى پرندگان غالباً به رنگ‌هاى مختلف و زيبا است، يک نوع مفهوم زينت در معناى كلمه
«ريش» افتاده است.
علاوه بر اين، به پارچه‌هايى كه روى زين اسب و يا جهاز شتر مى‌اندازند
«ريش» گفته مى‌شود.
بعضى از مفسران و اهل
لغت نيز آن را به معناى وسيع‌ترى گرفته‌اند و آن، هر گونه اثاث و وسائل مورد نياز انسان است، اما مناسب‌تر در آيه فوق همان لباس‌هاى زينتى و جالب است.
(يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْءَاتِكُمْ وَرِيشًا وَلِبَاسُ التَّقْوَىَ ذَلِكَ خَيْرٌ ذَلِكَ مِنْ آيَاتِ اللّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ) (اى فرزندان
آدم! لباسى براى شما آفريديم كه اندام شمارا مى‌پوشاند و مايه زينت شماست؛ امّا جامه پرهيزگارى بهتر است. اينها همه از آيات خداست، تا متذكّر نعمت‌هاى او شوند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
ريش به معناى هر پوششى است كه مايه زينت و جمال باشد، اين كلمه در اصل
لغت به معناى پر پرندگان است، و به اعتبار اينكه پر پرنده مايه زينت آن است در غير پرنده نيز استعمال مى‌شود، و چه بسا به اثاث خانه و متاع آن نيز اطلاق شود. و گويا مراد از اينكه فرمود: ما بر شما لباس و
ريش نازل كرديم اين باشد كه ما آن را براى شما آفريديم.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ریش»، ص۲۶۲.
