رَعْث (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَعْث ( به فتح راء و سکون عین) و
رَعْثَه (به فتح راء و سکون عین و فتح ثاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
گوشواره است.
جمع آن
رِعاث (به کسر راء) است.
از اين كلمه فقط یک مورد در
نهج البلاغه آمده است.
رَعْث و
رَعْثَه به معنی
گوشواره است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
آنگاه كه
سفیان بن عوف از طرف
معاویه به شهر انبار حمله كرده و فرماندار آنجا
حسّان بن حسّان را
شهید كرد،
امام (صلوات‌الله‌علیه) در تشويق مردم براى انتقام فرمود:
«وَ لَقَدْ بَلَغَنی أَنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ كانَ يَدْخُلُ عَلَى المَرْأَةِ المُسْلِمَةِ، وَ الاُْخْرَى المُعاهَدَةِ، فيَنْتَزِعُ حِجْلَها وَ قُلْبَها وَ قَلاَئِدَها، وَ رِعاثَها» یعنی: «به من خبر رسيد كه افراد معاويه به منزل زن مسلمان و زن ذمّيه داخل شده و خلخال و دستبند و
گوشواره آن‌ها را مى‌گرفتند... اگر كسى از اين كار بميرد ملامت شده نيست.»
از اين كلمه فقط یک مورد در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رعث»، ج۱، ص۴۵۳.
