• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رَجُل (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: رَجُل (مفردات‌قرآن).


رَجُل (به فتح راء و ضم جیم) از واژگان نهج البلاغه به معنای مرد و رِجال (به کسر راء) جمع مردان است.
این واژه دارای مشتقی است که در نهج البلاغه به‌ کار رفته است، مانند:
اِرْتِجال است که به چند معنی آمده از جمله: سخن گفتن بدون مقدّمه و بدون آماده کردن.
اِرْتِجال فقط یک دفعه در «نهج‌البلاغه» آمده است.



رَجُل به معنای مرد و رِجال جمع مردان است.
اِرْتِجال نیز به چند معنی آمده است؛ از جمله سخن گفتن بدون مقدّمه و بدون آماده کردن. گویند: «ارْتَجَلَ‌ الکلامَ‌: تکلم بهِ‌ من غیر ان یهیّئهُ‌»


برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - الرَّجُلُ - حکمت ۲۹۴ (فرزندان دنیا)

امام (صلوات‌الله‌علیه) می‌فرماید:
«النّاسُ اَبْناءُ الدُّنْیا وَ لا یُلامُ الرَّجُلُ عَلَی حُبِّ اُمِّهِ.»
«مردم فرزندان دنیا هستند و هیچ کس را بر محبّت مادرش نمی‌توان ملامت کرد.»

۲.۲ - ارْتِجالِ - خطبه ۲۲۰ (وصف مردگان)

امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) در وصف مردگان می‌فرماید:
«وَ لکِنَّهُمْ سُقوا کاْساً بَدَّلَتْهُمْ بِالنُّطْقِ خَرَساً وَ بِالسَّمْعِ صَمَماً وَ بِالْحَرَکاتِ سُکوناً فَکَاَنَّهُمْ فی ارْتِجالِ الصِّفَةِ صَرْعَی سُبات.»
یعنی «لیکن آن‌ها جامی به سر کشیده‌اند که گویایی‌شان را مبدّل به لالی کرده و شنوایی‌شان را به کری. حرکاتشان را به سکوت. گویی آن‌ها در وصف اوّل و بدون دقّت، افتادگان خوابند (یعنی در اثر خواب به زمین افتاده‌اند).» صرعی به معنای زمین افتادگان و سبات به معنای خواب است.



اِرْتِجال فقط یک دفعه در «نهج‌البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۴۳۵.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۵، ص۳۸۰.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، ج۲، ص۳۵۷.    
۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۵۱، حکمت ۲۹۴.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۲۲۶، حکمت ۳۰۳.    
۶. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ج۱، ص۵۲۹، حکمت ۳۰۳.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۱۳، حکمت ۳۰۳.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۷۱.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۷۱.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۴، ص۴۹۱-۴۹۳.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۳۹۳-۳۹۴.    
۱۲. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۲۰۹.    
۱۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغة ت الحسون، ص۵۳۸-۵۳۹، خطبه ۲۲۰.    
۱۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۲۳۲-۲۳۳، خطبه ۲۱۶.    
۱۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ج۱، ص۳۳۹، خطبه ۲۲۱.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۳۱، خطبه ۲۲۱.    
۱۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۱۰۹.    
۱۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۱۱۵-۱۱۷.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۸، ص۳۲۲.    
۲۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۱۴، ص۲۱۹-۲۲۰.    
۲۱. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۱۵۰.    
۲۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغة ت الحسون، ص۵۳۸، خطبه۲۲۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رَجُل»، ج۱، ص۴۳۵.    






جعبه ابزار