رهبانیت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رهبانيت: (رَحْمَةً وَ رَهْبانِيَّةً) «رهبانيت» از مادّه «
رهبه»، به معناى «
خوف و ترس» است
كه در اينجا خوف و ترس از خدا منظور است، و به گفته «
راغب» در «
مفردات»، ترسى است آميخته با پرهيز و
اضطراب،
و
«تَرَهُّب» به معناى «تعبّد» و عبادت كردن و «رهبانيت» به معناى «شدت تعبد» است.
(ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِرُسُلِنَا وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَآتَيْنَاهُ الْإِنجِيلَ وَجَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاء رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ) (سپس در پى آنان پيامبران ديگر خود را فرستاديم، و به دنبال آنان
عیسی بن
مریم را مبعوث كرديم و به او انجيل عطا كرديم، و در دل‌هاى كسانى كه از او پيروى كردند
رأفت و
رحمت قرار داديم؛ و رهبانيّتى را كه ابداع كرده بودند، ما بر آنان مقرّر نداشته بوديم؛ گرچه هدفشان جلب خشنودى خدا بود، ولى حق آن را رعايت نكردند؛ از اين رو ما به كسانى از آنها كه ايمان آوردند پاداششان را داديم؛ و بسيارى از آنها گنهكارند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه رهبانيت از ماده رهبت به معناى خشيت و ترس است، و عرفا اطلاق بر ترک دنيا مى‌شود، به اينكه كسى رابطه خود را از مردم قطع كند و يكسره به عبادت خدا بپردازد، و انگيزه‌اش از اين كار خشيت از خدا باشد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «رهبانیت»، ص۲۶۰.
