رَقَع (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَقَع (به فتح راء و قاف) از
واژگان نهج البلاغه به معنای وصله زدن است.
تَرْقيع (به فتح تاء و سکون راء) نيز به همان معنى است ولى ظاهرا معنى تفعيل غير از ثلاثى است. از اين لفظ سه مورد در
نهج البلاغه آمده است.
رَقَع به معنای وصله زدن است.
امام علی(علیه‌السلام) می‌فرمايد:
«وَ اللهِ لَقَدْ رَقَّعْتُ مِدْرَعَتی هذِهِ حَتّى اسْتَحْيَيْتُ مِنْ راقِعِها» یعنی: «به
خدا قسم آنقدر گفتم اين لباسم را وصله كنند تا جایی‌كه از وصله كننده شرمنده شدم.»
(شرح‌های خطبه:
)
و در همان خطبه در وصف
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) فرموده:
«وَ لَقَدْ كانَ(صلى الله عليه وآله)... وَ يَخْصِفُ بَيَدِهِ نَعْلَهُ وَ يَرْقَعُ بِيَدِهِ ثَوْبَهُ، وَ يَرْكَبُ الْحِمارَ الْعاريَ» یعنی: (پيامبر (صلى‌الله‌عليه‌و‌آله) با دست خويش كفش و لباسش را وصله مى‌كرد، بر مركب برهنه سوار مى‌شد.)
(شرح‌های خطبه:
) اين سخن در
گذشت.
از اين لفظ سه مورد در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رقع»، ج۱، ص۴۶۲.
