رسالة فی الاجتهاد و التقلید (بروجردی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
«
رسالة فی الاجتهاد و التقلید (للبروجردی)»، اثر محمد تقی
بروجردی (۱۴۱۱ ق) است که به
زبان عربی ، درباره
اجتهاد و تقلید و در یک جلد نوشته شده است.
کتاب، شامل دو بخش است:
بخش اول، پیرامون اجتهاد، تعریف
و اقسام
و مواردی از این قبیل است؛
بخش دوم، درباره
تقلید، تعریف آن، وجوب
و اختلافی که در
تقلید اعلم وجود دارد، نوشته شده است.
در بخش اول، پس از بحث لغوی درباره اجتهاد، از انواع آن سخن می‌گوید
و آن را به مطلق
و تجزی تقسیم می‌نماید. درباره اول، می‌فرماید: چیزی است که به وسیله آن، شخص را بر
استنباط احکام شرعیه و وظایف فعلیه قادر می‌سازد.
در
اجتهاد تجزی که منظور از آن اجتهاد در بخشی از احکام است نه مطلق آن، به اختلاف اقوال در این باب پرداخته
و از امکان
و عدم امکان آن سخن می‌گوید. هم چنین در این باره که آیا سایرین می‌توانند به این شخص رجوع کنند
و آیا وی می‌تواند منصب
قضاوت و فصل خصومات را به عهده بگیرد، توضیح می‌دهد.
قسمت دوم کتاب که درباره
تقلید است، شامل چهار مقام می‌باشد:
مقام اول، در تعریف
تقلید است که در لغت، از
قلاده اخذ شده
و به معنای قرار دادن
قلاده در گردن می‌باشد
و در اصطلاح، معانی مختلفی برای آن ذکر شده است؛
مقام دوم، در وجوب
تقلید کردن، جایز بودن آن بر عوام الناس
و بیان ادله جواز
تقلید از مجتهد می‌باشد.
مقام سوم از بخش دوم کتاب، پیرامون مباحث اختلافی است که در باره وجوب
تقلید از اعلم مطرح می‌باشد. مؤلف، در ادامه این مبحث، به جواز
تقلید از عالم با وجود اعلم می‌پردازد
و طی تنبیهاتی، مراد از اعلم، دایر مدار شدن امر بین اعلم عادل
و اعلم اورع،
و وجوب
تقلید از اعلم
و وجوب فحص
و تحقیق از برتری وی بر دیگران
و مسائلی از این قبیل را بیان می‌کند.
مقام چهارم، درباره اشتراط حیات در شخص مفتی
و عدم آن است که طی دو فرع، این مطلب بررسی می‌شود.
نرم افزار جامع اصول فقه، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
