رجف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَجَف (به فتح راء و جیم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای لرزیدن و لرزاندن است. از مشتقات این ماده در
نهج البلاغه که به صورت لازم و متعدی هر دو آمده؛
رَجوف (بر وزن رؤف) به معنای بسیار لرزاننده و
رَواجِف جمع
راجِفَه است. از این ماده پنج مورد در «نهج البلاغه» به کار رفته است.
رَجَف به معنای لرزیدن و لرزاندن است و به صورت لازم و متعدی هر دو آمده که
رَجوف (بر وزن رؤف) به معنای بسیار لرزاننده و
رَواجِف جمع
راجِفَه می‌باشد.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با
عدل خداوند فرمود:
«اِذا رَجَفَتِ الرّاجِفَةُ وَ حَقَّتْ بِجَلائِلِها الْقِیامَةُ... فَلَمْ یُجْزَ فی عَدْلِهِ وَ قِسْطِهِ یَوْمَئِذ خَرْقُ بَصَر فی الْهَواءِ وَ لا هَمْسُ قَدَم فی الاَْرْضِ اِلاّ بِحَقِّهِ» «چون
زمین لرزنده بلرزد و
قیامت با اهوالش واقع شود، در عدالت خداوند
مجازات نشود، نفوذ نگاهی در هوا و نه صدای آرام قدمی در زمین، مگر به
حق و
عدالت.»
(شرح‌های خطبه:
)
السلام علیک یا امیرالمؤمنین و‌ای خلّاق سخن.
درباره فتنه‌ها فرموده:
«ثُمَّ یاْتی بَعْدَ ذلِکَ طالِعُ الْفِتْنَةِ الرَّجوفِ وَ الْقاصِمَةِ الزَّحوفِ» «سپس می‌آید مقدمات
فتنه لرزاننده فتنه شکننده حمله کننده.»
(شرح‌های خطبه:
)
«رواجف» جمع راجفه است؛ چنانکه در خطبه ۲۲۰ آمده است.
این واژه تنها یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رَجَف»، ج۱، ص۴۳۵.
