رَتَب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَتَب (به فتح راء و تاء) و
رُتوب (به ضم راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
ثبوت است.
این واژه دارای مشتقی است که در
نهج البلاغه به کار رفته است، مانند:
تَرْتیب (به فتح تاء اول و سکون راء) به معنای ثابت کردن در جای خود می‌باشد.
از این ماده فقط یک بار در نهج البلاغه آمده است.
رَتَب و
رُتوب به معنای ثبوت و
تَرْتیب به معنای ثابت کردن در جای خود است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در
نامه ۲۸ به
معاویه می‌نویسد:
«وَ ما اَنْتَ وَ الْفاضِلَ وَ الْمَفْضولَ... وَ التَّمْییزَ بَیْنَ الْمُهاجِرینَ الاَْوَّلینَ وَ تَرْتیبَ دَرَجاتِهِمْ وَ تَعْریفَ طَبَقاتِهِمْ» یعنی (تو را با برتر و غیر برتر و رئیس سیاسی
اسلام و زیر دستانش چکار؟ اسیران آزاد شده
کفّار جاهلیّت و فرزندانشان را با امتیازات بین
مهاجران نخستین و ترتیب درجات و تعریف طبقاتشان چه نسبت؟! )
این واژه فقط یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رَتَب»، ج۱، ص۴۳۱.
