ربّ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ربّ: (الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ) «ربّ» - همان گونه كه در تفسير
سوره حمد گفته‌ايم- به معناى «مالک مصلح» است؛ بنابراين، به هر كس كه مالک چيزى باشد اطلاق نمى‌شود، بلكه به مالكى مى‌گويند كه در صدد اصلاح، حفظ و تدبير ملم خويش است، به همين دليل، گاه به معناى تربيت كننده و پرورش دهنده نيز آمده است.
ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با
ربّ:
(الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ) (حمد و سپاس مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانيان است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه (
رب)، معناى اين كلمه مالكى است كه امر مملوک خود را تدبير كند، پس معناى مالک در كلمه (
رب) خوابيده.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ) (بگو: چه كسى پروردگار آسمان‌هاى هفتگانه، و پروردگار عرش عظيم است؟)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: از نظر لغت ثابت شده اين است كه
رب هر چيزى به معناى مالكى است كه مدبر امر مملوک خود باشد و در آن تصرف كند در نتيجه معناى ربوبيت خصوصى‌تر از معناى مالكيت است و معناى مالک عمومى‌تر از معناى
رب است.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ربّ»، ص۲۴۴.
