• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

راویان قرائت عبدالله بن کثیر قاری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



راویان قرائت عبدالله بن کثیر قاری، اسامی و شرح حال راویان قرائت ابن کثیر را می‌گویند.



درباره راویان قرائت ابن کثیر چند تن را نام می‌برند؛ از قبیل: بزی ، قنبل ، اسماعیل بن عبدالله قسطنطنین و مولی عاص بن هشام .
از میان این عده، بزی و قنبل که قرائت ابن کثیر را با واسطه‌هایی از اصحاب او نقل کرده‌اند شهرت بیشتری دارند.

۱.۱ - بزی

احمد بن محمد بن عبدالله بن قاسم بن نافع بن ابی بزه (۱۷۰ - ۲۵۰ق) معروف به بشار بزی ، مؤذن مسجد الحرام بود، اصل و نسب وی ایرانی و از مردم همدان است. او به دست سائب بن ابی سائب مخزومی اسلام آورده و قرآن را بر گروهی از قاریان همانند: ابوالحسن احمد بن محمد بن علقمه معروف به قواس ، ابی اخریط و عبدالله بن زیاد قرائت کرده است.
ابوالقاسم عکرم نیز از استادان بزی در قرائت به شمار می‌رود.
ابوحاتم ، حدیث بزی را ضعیف دانسته است؛ ولی مرحوم زنجانی درباره او می‌نویسد: بزی پیشوا و استاد قرائت و در عین حال ثقه و مورد اعتماد است؛ در حالی که در رجال حدیث شیعی نامی از بزی دیده نشده است.

۱.۲ - قنبل

اما قنبل؛ محمد بن عبدالرحمان بن خالد بن محمد، ابو عمرو مخزومی مکی (۱۹۵ - ۲۹۱ ق) ملقب و معروف به قنبل ، قرائت را از احمد بن محمد بن عون نبال اخذ کرده است.
درباره قنبل می‌نویسند: ریاست قاریان و استادی در قرائت در حجاز به او منتهی می‌شد و نیز وی را پیشوایی دقیق در امر قرائت معرفی کرده‌اند. او چنان شهرتی یافت که از تمام جهان اسلام آن روز برای اخذ قرائت به وی روی می‌آوردند.
قنبل در اواخر عمر ، متصدی نظم شهر ( شهربانی ) شد. این سمت نوعی دگرگونی در رفتار او پدید آورد؛ در نتیجه، هفت سال پیش از مرگش شغل تدریس قرائت را رها کرد.
[۱] حجتی، محمد باقر، ۱۳۱۱ -، پژوهشی درتاریخ قرآن کریم، ص۳۱۶.
[۲] قسطلانی، احمد بن محمد، ۸۵۱ - ۹۲۳ق، لطائف الاشارات لفنون القراءات، ص۱۰۱.
[۳] دمیاطی، احمد بن محمد، - ۱۱۱۷ق، اتحاف فضلاءالبشربالقراءات الاربعة عشر، ص۱۷.
[۴] زنجانی، ابو عبدالله بن نصر الله، ۱۳۰۹ - ۱۳۶۰ق، تاریخ القرآن، ص۱۵۹.
[۶] خویی، ابوالقاسم، ۱۲۷۸ - ۱۳۷۱، البیان فی تفسیرالقرآن، ص(۱۴۲-۱۴۳).
[۷] معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ج۲، ص۲۱۷.
[۸] ابو زرعه، عبد الرحمان بن محمد، - ۴۱۰ق، حجة القراءات، ص۵۳.



قرائت ابن کثیر .


۱. حجتی، محمد باقر، ۱۳۱۱ -، پژوهشی درتاریخ قرآن کریم، ص۳۱۶.
۲. قسطلانی، احمد بن محمد، ۸۵۱ - ۹۲۳ق، لطائف الاشارات لفنون القراءات، ص۱۰۱.
۳. دمیاطی، احمد بن محمد، - ۱۱۱۷ق، اتحاف فضلاءالبشربالقراءات الاربعة عشر، ص۱۷.
۴. زنجانی، ابو عبدالله بن نصر الله، ۱۳۰۹ - ۱۳۶۰ق، تاریخ القرآن، ص۱۵۹.
۵. ابن جزری، محمد بن محمد، ۷۵۱ - ۸۳۳ق، النشرفی القراءات العشر، ج۱، ص(۱۱۵-۱۲۳).    
۶. خویی، ابوالقاسم، ۱۲۷۸ - ۱۳۷۱، البیان فی تفسیرالقرآن، ص(۱۴۲-۱۴۳).
۷. معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ج۲، ص۲۱۷.
۸. ابو زرعه، عبد الرحمان بن محمد، - ۴۱۰ق، حجة القراءات، ص۵۳.
۹. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۵۳.    



فرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «راویان قرائت عبدالله بن کثیر قاری».    




جعبه ابزار