ذهل (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ذَهْل (به فتح ذال و سکون هاء) و
ذُهول (به ضم ذال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
فراموشی و
غفلت است. از اين ماده چهار مورد در
نهج البلاغه آمده است.
ذَهْل و
ذُهول به معنای فراموشى و غفلت است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره
انسان مشرف به
مرگ فرموده:
«حَتَّى فَتَرَ مُعَلِّلُهُ، وَ ذَهَلَ مُمَرِّضُهُ، وَ تَعَايَا أَهْلُهُ بِصِفَةِ دَائِهِ، وَ خَرِسُوا عَنْ جَوَابِ السَّائِلِينَ.» «تا جائی كه تسليت دهنده‌اش سست گرديد، از پرستاريش غفلت كرد، خانواده‌اش از دانستن دردش عاجز گشته و از جواب سائلان دم فرو بستند.»
(شرح‌های خطبه:
)
و در
مذمت يارانش فرموده:
«إِذَا دَعَوْتُكُمْ إِلَى جِهَادِ عَدُوِّكُمْ دَارَتْ أَعْيُنُكُمْ، كَأَنَّكُمْ مِنَ الْمَوْتِ فِي غَمْرَة، وَ مِنَ الذُّهُولِ في سَكْرَة.» «چون شما به
جهاد دشمنتان مى‌خوانم چشم‌هايتان در كاسه سر به دوران مى‌افتد، گويا به بيهوشى مرگ رفته‌ايد و گويا به عوض غفلت مست شده‌ايد.»
(شرح‌های خطبه:
)
از اين ماده چهار مورد در كلام امام (علیه‌السلام) به كار رفته است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ذهل»، ج۱، ص۴۱۹.
