دَحا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَحا: (بَعْدَ ذلِکَ دَحَاهَآ)«دَحا» از مادّه
«دَحْو» (بر وزن محو) به معنای گستردن است،
بعضی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی از محل اصلیش تفسیر کرده‌اند، و چون این دو معنا لازم و ملزوم یکدیگرند به یک ریشه باز می‌گردد.
(وَٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ) (و
زمین را بعد از آن گسترش داد)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى بعد از آنكه
آسمان را بنا كرد و سقفش را بلند نمود، و هر جزئش را در جاى خود قرار داد، و شبش را تاريك و روزش را روشن ساخت، زمين را بگسترانيد. بعضى
[۷] گفته‌اند: معنايش اين است كه زمين را با اين حال بگسترد، (و خلاصه كلمه بعد ذلك به معناى مع ذلك است)، هم چنان كه در جمله(عُتُلٍّ بَعْدَ ذلِكَ زَنِيمٍ) كلمه بعد به معناى مع آمده.
و بعضى گفته‌اند: كلمه دحو كه فعل دحيها از آن مشتق است، به معناى دحرجة يعنى غلتاندن است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «دَحا»، ص۲۲۳.
