• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دَهَش (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: دَهَش (مفردات‌نهج‌البلاغه)
مقالات مرتبط: تیه (مفردات‌قرآن)، یَتیهُونَ (لغات‌قرآن)، تحیر.


دَهَش (به فتح دال و هاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای تحیّر يا رفتن عقل است.
از این لفظ یک مورد در «نهج‌ البلاغه» آمده است.



دَهَش:
[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج ۱، ص ۳۹۸.    
[۲] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج ۴، ص ۱۳۸.    
به معنای تحيّر، يا رفتن عقل است.


به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:


۲.۱ - مَدْهَشَةٌ - حکمت ۳۱۰ (حضرت خطاب به محمد بن حنفیه)

حضرت علی (علیه‌السلام) خطاب به محمد بن حنفیه فرموده: «يَا بُنَيَّ إِنّي أَخافُ عَلَيْكَ الْفَقْرَ فَاسْتَعِذْ بِاللهِ مِنْه فَإِنَّ الْفَقْرَ مَنْقَصَةٌ لِلدَّينِ مَدْهَشَةٌ لِلْعَقْلِ داعيَةٌ لِلْمَقْت!»
[۳] سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۸۵۳، حکمت ۳۱۰.    
[۴] عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج ۳، ص ۲۲۹، حکمت ۳۱۹.    
[۵] صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص ۵۳۱، حکمت ۳۱۹.    

«فقر سبب نقصان دین است كه انسان را وادار به خیانت و حرام مى‌كند عقل را از كار مى‌اندازد و سبب عداوت مى‌گردد.»
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص ۸۱۷، حکمت ۳۱۹.    
[۷] بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج ۵، ص ۶۸۰.    

(شرح‌های حکمت:
[۸] بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج ۵، ص ۶۸۰.    
[۹] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج ۱۴، ص ۵۸۷.    
[۱۰] هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج ۲۱، ص ۴۰۶.    
[۱۱] ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج ۱۹، ص ۲۲۷.    
)


از این کلمه یک بار در «نهج‌ البلاغه» آمده است.
[۱۲] سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۸۵۳، حکمت ۳۱۰.    


۱. ↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج ۱، ص ۳۹۸.    
۲. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج ۴، ص ۱۳۸.    
۳. ↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۸۵۳، حکمت ۳۱۰.    
۴. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج ۳، ص ۲۲۹، حکمت ۳۱۹.    
۵. ↑ صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص ۵۳۱، حکمت ۳۱۹.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص ۸۱۷، حکمت ۳۱۹.    
۷. ↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج ۵، ص ۶۸۰.    
۸. ↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج ۵، ص ۶۸۰.    
۹. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج ۱۴، ص ۵۸۷.    
۱۰. ↑ هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج ۲۱، ص ۴۰۶.    
۱۱. ↑ ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج ۱۹، ص ۲۲۷.    
۱۲. ↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۸۵۳، حکمت ۳۱۰.    


• قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دهش»، ج۱، ص۳۹۸.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان حکمت 310 نهج البلاغه
جعبه ابزار