دَفْن (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَفْن (به فتح دال وسکون فاء ) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مستور كردن و زير خاک پوشاندن است.
این کلمه چهار بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
دَفْن:
به معنای مستور كردن و زير خاک پوشاندن است. «
دَفَنَهُ دَفْناً: سترهُ و واراهُ كَدَفَن الميّت»
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم) فرموده:
«دَفَنَ اللهُ بِهِ الضَّغائِنَ وَ أَطْفَأَ بِهِ الثَّوائِرَ و أَلَّفَ بِهِ إِخْواناً وَ فَرَّقَ بِهِ أَقْراناً» «
خداوند به وسيله او كينه‌ها را پوشانيد، و آشوب‌ها را خاموش كرد. ميان قلوب برادرانى را
تألیف فرموده و رفقایى را به وسيله او از هم جدا نمود.»
و حضرت درباره ارشاد
پیامبران فرموده:
«فَبَعَثَ فيهمْ رُسُلَهُ، وَ واتَرَ إِلَيْهِمْ أَنْبياءَهُ، لِيَسْتَأْدُوهُمْ ميثاقَ فِطْرَتِهِ ... وَ يُثيرُوا لَهُمْ دَفائِنَ الْعُقُولِ» «رسولانش را در ميان مردم مبعوث كرد و پيامبرانش را پى در پى براى آنها فرستاد، تا پيمان
فطرت خدایى را از آنها بخواهند و دفن شده‌هاى عقولشان را بر انگيزانند. يعنى
توحید فطرى انسان‌هاست و در
کمون آنهاست، پيامبران آمده‌اند تا آن فطرت را بيرون بكشند و به فعليّت در آورند.»
از این کلمه چهار مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه،برگرفته از مقاله «دفن»، ج۱، ص۳۸۹.
