دعای فرج
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
چند دعا در مورد امام زمان (عجل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشريف) داریم که به دعای فرج معروف‌اند. یکی دعای«الهی عظم البلاء و برح الخفاء...» است که مرحوم شیخ عباس قمی در کتاب شریف مفاتیح الجنان در مورد این دعا می‌گوید: کفعمی در بلد الامین می‌گوید: این دعای حضرت صاحب الامر امام زمان (عجل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشريف) است که تعلیم فرمود آن را به شخصی که محبوس بود پس خلاص شد.
یکی هم دعای معروف «اللهم کن لولیک...» است که معمولا بعد از نمازها خوانده می‌شود، و در بین مردم به دعای فرج معروف است.
این
دعا از سه بخش تشکیل شده است:
در بخش اول به آزمایش بزرگی که مردم در زمان
غیبت به آن مبتلا گشتند، اشاره شده است.
در بخش دوم بعد از درود بر
پیامبر و
اهل بیت عصمت و
طهارت، به لزوم فرمان‌برداری
مؤمنان از آن بزرگواران به سبب جایگاه والایی که دارند، می‌پردازد.
در بخش پایانی دعا چنین سفارش شده است که؛ از
خداوند بخواهیم، به سبب حقوق و منزلتی که
معصومان (علیهم‌السلام) بر ما دارند، امور ما را
کفایت نموده و ما را یاری نمایند.
علاوه بر این‌که این دعا در
کتاب جمال الأسبوع،
المزار (للشهید الأول)،
مصباح کفعمی،
المزار الکبیر
با اندکی تفاوت
ذکر شده است،
در کتاب «الزام الناصب» چنین نقل شده است: شیخ جلیل امین الاسلام فضل بن حسن طبرسی مؤلف کتاب تفسیر «مجمع البیان» در کتاب «کنوز النجاح» گفته است: دعایی که حضرت
امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) به أباالحسن محمد بن أحمد بن أبی لیث - رحمت خدای متعال بر او باد - در شهر بغداد در مقابر قریش به او
تعلیم داد و أبوالحسن از زندان از
ترس کشتن به مقابر قریش پناه برده بود و به
برکت این دعا،
خداوند او را از کشته شدن نجات داد.
أبوالحسن گوید: همانا
حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) به من این دعا را آموزش داد و فرمود که چنین بگویم:
«اللَّهُمَّ عَظُمَ الْبَلَاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجَاءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطَاءُ وَ ضَاقَتِ الْأَرْضُ وَ مَنَعَتِ السَّمَاءُ وَ إِلَیْکَ یَا رَبِّ الْمُشْتَکَی وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ وَ الرَّخَاءِ.
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أُولِی الْأَمْرِ الَّذِینَ فَرَضْتَ عَلَیْنَا طَاعَتَهُمْ فَعَرَّفْتَنَا بِذَلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنَّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عَاجِلًا کَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ.
یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ اکْفِیَانِی فَإِنَّکُمَا کَافِیَایَ وَ انْصُرَانِی فَإِنَّکُمَا نَاصِرَایَ یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی».
خدایا!
بلا و
مصایب ما بزرگ شد و بیچارگی ما بسی روشن و پرده از روی کار برداشته شد و امیدم ناامید شد و
زمین (با همه پهناوری) بر ما تنگ آمد و
آسمان، رحمتش را از ما منع کرد و تنها تویی یاور و معین ما و مرجع شکایت ما و یگانه
اعتماد ما در هر سختی و آسانی بر
لطف توست.
خدایا! درود فرست بر
محمد و
آل‌محمد که صاحب امر الهی (و مقام
خلافت) هستند و بر ما اطاعتشان را
واجب کردی و به واسطه این مطاع بودن مقامشان را به ما شناساندی، پس به
حق منزلت و
قدر آنها که به ما گشایشی نزدیک چون چشم بهم زدن یا زودتر عطا فرما!
ای محمد و ای
علی! شما مرا
کفایت کنید که شما
کافی هستید و مرا یاری کنید که شما یاران منید. ای مولای من! ای صاحب الزمان! فریادرس فریادرس فریادرس، مرا دریاب مرا دریاب مرا دریاب.
راوی گوید: همانا آن حضرت وقتی به این فراز از
دعا «یا
صاحب الزمان» که رسید به سینه شریف خود
اشاره کرد.
پایگاه اسلام کوئست.
