دعاهای فرج
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دعاهایی که دارای مضامین بلند عرفانی و اخلاقی هستند و مطابق با
روح و تعالیم قرآن و
سنت است، نیازی به سند آن‌چنانی که در مباحث فقهی مطرح است، ندارد. البته دعاهای مزبور ـ که در متن آمده ـ دارای
سند مورد
اعتماد هستند.
واژۀ «
فَرَج» (به
فتح ف، ر)، در لغت به معنای «رهایی از
غم و اندوه و
گشایش» است،
و در کتاب‌های حدیثی که دعاها و اعمالی برای حصول
فَرَج و گشایش امور ذکر شده، با توجه به همین معنای لغتی آن است.
در این‌جا، به ذکر چند مورد از دعاهایی که به «دعای
فَرَج» و نیز
نمازی که به «نماز
فَرَج» نام‌گذاری شده، اکتفا می‌شود:
دعایی از
پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ نقل شده که به آن «دعای
فَرَج» نیز گفته می‌شود: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا مَنْ عَلَا فَقَهَرَ...».
دعایی که به
دعای فرج امام زمان ـ علیه‌السلام ـ شهرت یافته و در آن عبارت «
فرجاً عاجلاً»
آمده است و با «أللٌهُمَ (إلهِی) عَظُمَ البَلاءُ وَبَرِحَ الخَفَاءُ...» آغاز می‌شود.
دعایی از
امام صادق ـ علیه‌السلام ـ نقل شده است با مضامین
فرج و گشایش که شیخ طوسی آن را در ضمن یکی از
اعمال شبانه‌روز آورده است.
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اللَّهُمَّ إِنَّ الصَّادِقَ الْأَمِینَ عَلَیْهِ السَّلَامُ قَالَ إِنَّکَ قُلْتَ مَا تَرَدَّدْتُ فِی شَیْ‌ءٍ أَنَا فَاعِلُهُ کَتَرَدُّدِی فِی قَبْضِ رُوحِ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنِ یَکْرَهُ الْمَوْتَ وَ أَکْرَهُ مَسَاءَتَهُ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ
الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْرَ وَ لَا تَسُؤْنِی فِی نَفْسِی وَ لَا فِی أَحَدٍ مِنْ أَحِبَّتِی»؛
خداوندا! بر
محمد و آل‌محمد درود فرست. خدایا! به‌راستی که حضرت صادق ـ علیه‌السلام ـ فرمود که تو فرموده‌ای من در هیچ کاری بسان تردد و دو دلی‌ای که در گرفتن
روح بنده
مؤمن دارم، دو دلی ندارم، او از
مرگ بدش می‌آید و من از بدی رساندن به او بدم می‌آید. خداوندا! بر محمد و آل‌محمد درود فرست و در
فرج و تن‌درستی و پیروزی ولیت تعجیل فرما و به من و هیچ‌کدام از دوستانم بدی مرسان.
نمازی که از
امام علی ـ علیه‌السلام ـ نقل شده که «نماز
فرج» نام دارد.
اما دعای «أللٌهُمَ کُن لِوَلِیٌکَ...» با توجه به معنایی که گفته شد، دعای
فَرَج نامیده نمی‌شود؛ بلکه از دعاهایی است که
شیعیان در
حق حضرت امام زمان ـ عجلاللهتعالی
فرجهالشریف ـ می‌نمایند و از اعمال
شب ۲۳
ماه مبارک
رمضان محسوب می‌شود. البته، این
دعا را در هر زمانی که یادی از آن حضرت شود، می‌توان خواند.
گفتنی است که دعاهایی که دارای مضامین بلند عرفانی و اخلاقی هستند و مطابق با
روح و تعالیم
قرآن و سنت است، نیازی به سند آن‌چنانی که در مباحث فقهی مطرح است، ندارد. البته دعاهای مزبور دارای
سند مورد
اعتماد هستند.
پایگاه اسلام کوئست.
