دُرّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دُرّ (به ضم دال و راء مشدد) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مرواريد درشت است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
• مفرد آن
دُرَّه (به ضم دال و راء مشدد و مفتوح) است.
• جمع آن
دَرارى (به فتح دال و راء) است.
امام علی (علیه‌السّلام) درباره جود و عطاى
خداوند و نیز درباره
ستارگان از این واژه استفاده کرده است.
از این واژه دو مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
دُرّ به معنای مرواريد درشت است.
مفرد آن
دُرَّه است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام (علیه‌السّلام) درباره جود و عطاى خداوند در يک ترسيم عجيبى فرموده:
«لَوْ وَهَبَ ما تَنَفَّسَتْ عَنْهُ مَعادِنُ الْجِبالِ وَ ضَحِكَتْ عِنْهُ أَصْدافُ الْبِحارِ مِنْ فِلِزِّ اللُّجَيْنِ وَالْعِقْيانِ وَ نُثارَةِ الدُّرِّ وَ حَصيدِ الْمَرْجانِ ما أَثَّرَ ذلِكَ في جُودِهِ» «اگر عطا كند آنچه را كه از معادن كوه‌ها شكافته و پديد آمده است و آنچه را كه صدف‌هاى دريا خنديده (تركيده) و بيرون انداخته است از جواهر نفيس
نقره و
طلا و از مرواريدهاى درشت و مرجان‌هاى درو شده، اين‌ها در جود و عطاى خدا اثرى نمى‌گذارند.»
«اللَّهُ نُورُ» ستاره درخشنده و جمع آن «
دَرارى» است كه حضرت درباره ستارگان فرموده:
«ثُمَّ عَلَّقَ في جَوِّها فَلَكَها وَ ناطَ بِها زينَتَها مِنْ خَفِيّاتِ دَراريِّها وَ مَصابيحِ كَواكِبِها» «سپس در جوّ
آسمان فلک (مدارها) آن را آويخت (قرارداد) و زينت آن را (آسمان) از كواكب مخفى و چراغ‌هاى آشكار به آن بست.»
از این واژه دو مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «درّ»، ج ۱، ص ۳۸۲.
