داود بن عبدالله مستوفی مرعشی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
داود بن عبدالله مستوفی مرعشی اصفهانی،
ادیب فاضل، جامع کمالات صوری و معنوی در
اصفهان می‌باشد.
میرزا داود بن میرزا عبداللَّه بن میرزا محمّدشفیع مستوفی موقوفات
ادیب فاضل،
[جامع کمالات صوری و معنوی. در سال ۱۰۶۵ق متولّد شده و در
اصفهان علم آموخته و به مناسبت مقام
علم و فضل و
سیادت به منصب استیفای کل ممالک منصوب شده و پس از ۱۱ سال در سال ۱۱۱۰ به منصب تولیت
آستان قدس رضوی مفتخر شده و با همشیره
شاه سلطان حسین (شهربانو بیگم دختر شاه سلیمان)
ازدواج نموده و در اصفهان ساکن شد تا اینکه
] در سال ۱۱۳۳ق وفات یافته
[و در تکیه مخصوص که برای خود در لسان الارض واقع در
تخت فولاد برای خود احداث کرده بود، مدفون شد. او در
شعر طبع روانی داشته و «داود» تخلّص می‌کرده است. برخی تخلّص او را «عشق» نوشته‌اند که صحیح نیست. او به نام کوچک خود تخلّص داشته و «عشق» تخلّص پدرش میرزا عبدالله بوده است.
]این آثار از اوست:
۱. «دیوان اشعار» ۲. «سلطان الانساب» ۳. مثنوی «زبور العاشقین» ۴. مثنوی «سفرنامه» ۵. مثنوی «
نمکدان دین».
این بیت از اوست:
افتاد به کف، زلف تو و کام گرفتیم ••••• شب بر سر دست آمد و آرام گرفتیم
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۸۷-۸۸۸.
