داود بن سلیمان بغدادینقشبندی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بغدادی نقشبندی، داودبن سلیمان بن برجیس،
ادیب ،
دانشمند و متصوّف
قرن سیزدهم است.
در سال ۱۲۳۱
و به قولی در سال ۱۲۲۲
در
بغداد متولد شده و گویا از سادات موسوی بوده است.
به
حجاز و
شام و
موصل سفر کرد و نزدیک ده سال در
مکه اقامت گزید.
بغدادی
حنفی مذهب بود
، اما سه مذهب دیگر
سنی را نیز میستود، و ازاینرو برخی وی را
شافعی پنداشتهاند.
در طریقت، از خلفای شیخ خالد نقشبندیِ شهرزوری به شمار میآمد.
در روزگار وی، خصوصاً در دوران اقامتش در
مکه ،
وهابیّت روبه پیشرفت بود و او برای مقابله با آن، آثار متعددی پدید آورده و در آنها از وهابیان، به عنوان کسانی که ریختن
خون و ربودن اموال
مسلمانان را
مباح میشمارند، یاد کرده.
معتقدات وهابیّت، در نهی از
توسل به
پیامبران و اولیا و منع از طلب
شفاعت از آنان و انکار
حیات برزخی انتقاد کرده، و با استفاده از آیات و احادیث و اقوال
صحابه و فقیهان سنی و حتی کسانی مانند
ابن تیمیه و ابن قَیِّم، که از مهمترین رهبران فکری وهابیاناند، دلایلی بر رد آنان آورده است، چنانکه در اثبات حیات برزخی، از
امّسلمه یاد میکند که به هنگام
شهادت امام حسین علیهالسلام ، حضرت پیامبر صلّی اللّه علیه وآله وسلّم را با سر و رویی خاک آلود و اندوهناک به
خواب دید.
همچنین به سخن گفتن امام حسین علیهالسلام پس از شهادت
اشاره میکند.
در رد وهابیان هند نیز که تحت تأثیر نجدیان، خود را
مجتهد ، و از
تقلید از امامان چهارگانه بی نیاز میدانستهاند، اثر مستقلی پدید آورده و در آغاز آن، مناقب چهار امام و خصوصاً
ابوحنیفه را بتفصیل آورده و
حدیث رسول اکرم صلّی اللّه علیه وآله وسلّم
را که به گفته او در صحیحین آمده، بر ابوحنیفه منطبق دانسته است.
در مباحث دیگر نیز ضمن رد نظر وهابیان درباره لازم نبودن تقلید از یکی از چهار
امام ، شیوه آنان را که
تکفیر مردم است رد میکند
و نظریه آنان را درباره اینکه
نذر کردن به نام
خدا ، اگر به قصد ایصال
ثواب برای
انبیا و
اولیا باشد،
کفر و
شرک است، و نیز نظر آنان را در نفی تقدیس
پیامبر صلّی اللّه علیه وآله وسلّم و نفی
زیارت و تبرک جستن به اولیا و
توسل ، باطل میشمارد.
وی در
رمضان ۱۲۹۹ در ۶۸ سالگی در
بغداد درگذشت.
۱) اشدّ الجهاد فی ابطال دعوی الاجتهاد، که در سال ۱۲۹۳ تألیف شده
و همراه المنحة الوهبیة در بمبئی و استانبول به چاپ رسیده است.شیخ عبداللطیف نجدی بغدادی (۱۲۸۳ـ۱۳۶۳) ردیهای برآن نوشته که چاپ هم شده است.
۲) المنحة الوهبیة فی ردّالوهابیة، بمبئی ۱۳۰۵،
استانبول ۱۳۹۴.
۳) صلح
الاخوان فی الرد علی من قال علی المسلمین بالشرک و الکفران، در رد وهابیان.
شاید این اثر همان باشد که کورکیس عواد
از آن به نام صلح
الاخوان من اهل الایمان و بیان الدین القیِّم فی تبرئة ابن تیمیة و ابن قیم یاد کرده و در ۱۳۰۶ در بمبئی چاپ شده است.
۴) نحت حدید الباطل و برده بالادلة الذابة عن صاحب البرده، که گویا در
دفاع از محمدبن سعید بوصیری (۶۰۸ـ۶۹۱) سراینده
قصیده برده در ستایش رسول اکرم صلّی اللّه علیه وآله وسلّم است.
۵) مناقب المذاهب الاربعة، در ستایش چهار مذهب اهل
سنت .
۶) دوحة التوحید، در
علم کلام .
۷)
رساله در اثبات مسلمانی
پدر و
مادر رسول اکرم صلّی اللّه علیه وآله وسلّم، (مراد از
مسلمانی ،
پیروی از
دین حنیف، و نفی اتهام
کفر و
بت پرستی است) که شاید همان روض الصفا فی بعض مناقب والدالمصطفی باشد که نسخه خطی آن در دانشگاه ریاض موجود است.
۸) الفوائد الجلیة فی نظم الرسالة الوضعیة.
۹) تشطیرالبردة، که ظاهراً تضمین
قصیده بُرده است.
۱۰)
مُسَلّی الواجد، در تضمین
مرثیه شیخ خالد نقشبندی.
۱۱) رساله در رد ابوالثناء محمود آلوسی که در ۱۳۰۶ همراه صلح
الاخوان در بمبئی به چاپ رسید و موجب شهرت مؤلف شد.
(۱) اسماعیل بغدادی، هدیة العارفین، ج ۱، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۵، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
(۲) داود بن سلیمان بغدادی، المنحة الوهبیة فی ردالوهابیة.
(۳) داودبن سلیمان بغدادی، و یلیها کتاب اشد الجهاد فی ابطال دعوی الاجتهاد، استانبول ۱۳۹۴/۱۹۷۴.
(۴) خیرالدین زرکلی، الاعلام، بیروت ۱۹۸۶.
(۵) کورکیس عواد، معجم المؤلفین العراقیین، بغداد ۱۹۶۹.
(۶) عمررضا کحاله، معجم المؤلفین، بیروت (تاریخ مقدمه ۱۳۷۶)
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «داود بن سلیمان بغدادینقشبندی»، شماره۱۵۱۳.