• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دائمه ازلیه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دائمه ازلیه یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای قضیه موجهه‌ دالّ بر دوام محمول برای موضوع بدون هیچ قید و شرطی است.



دائمه ازلیه، قضیه‌ای است دارای جهت دوام ازلی. در این قضیه، بدون هیچ قیدی حکم به دوام می‌شود؛ یعنی محمول برای موضوع بدون هیچ قید و شرطی، حتی شرط تحقق موضوع، دوام دارد؛ مانند: خداوند بر بندگان خود دائم الفضل است.
دائمه ازلیه با ضروریه ازلیه در این نکته مشترک‌اند که هیچ امری غیر از ذات موضوع و کمال آن، دخالتی در دوام یا ضرورت ثبوت محمول برای موضوع ندارد و محدود به هیچ حدّی و مقیّد به هیچ قیدی نیست. کتاب‌های منطقی، غالباً از این قسم نام نبرده‌اند و برای قضایای مقیّد به دوام، تنها دو قسم ذکر کرده‌اند؛ دائمه مطلقه و عرفیه عامه.
[۲] مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۱۷۰-۱۷۱.
[۳] گرامی، محمدعلی، منطق مقارن، ص۱۱۹.



در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:

• گرامی، محمدعلی، منطق مقارن.
• مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.
مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه.    


۱. مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه، ص۳۱۲.    
۲. مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۱۷۰-۱۷۱.
۳. گرامی، محمدعلی، منطق مقارن، ص۱۱۹.



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «دائمه ازلیه»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۱/۹.    




جعبه ابزار