• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دائمه ازلیه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


دائمه ازلیه یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای قضیه موجهه‌ دالّ بر دوام محمول برای موضوع بدون هیچ قید و شرطی است.


دائمه ازلیه، قضیه‌ای است دارای جهت دوام ازلی. در این قضیه، بدون هیچ قیدی حکم به دوام می‌شود؛ یعنی محمول برای موضوع بدون هیچ قید و شرطی، حتی شرط تحقق موضوع، دوام دارد؛ مانند: خداوند بر بندگان خود دائم الفضل است.
دائمه ازلیه با ضروریه ازلیه در این نکته مشترک‌اند که هیچ امری غیر از ذات موضوع و کمال آن، دخالتی در دوام یا ضرورت ثبوت محمول برای موضوع ندارد و محدود به هیچ حدّی و مقیّد به هیچ قیدی نیست.
[۱] مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه، ص۳۱۲.    
کتاب‌های منطقی، غالباً از این قسم نام نبرده‌اند و برای قضایای مقیّد به دوام، تنها دو قسم ذکر کرده‌اند؛ دائمه مطلقه و عرفیه عامه.
[۲] مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۱۷۰-۱۷۱.
[۳] گرامی، محمدعلی، منطق مقارن، ص۱۱۹.


در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:

• گرامی، محمدعلی، منطق مقارن.
• مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.
• مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه.    

۱. ↑ مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه، ص۳۱۲.    
۲. ↑ مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۱۷۰-۱۷۱.
۳. ↑ گرامی، محمدعلی، منطق مقارن، ص۱۱۹.


پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «دائمه ازلیه»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۱/۹.    




جعبه ابزار