خَزْن (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَزْن (به فتح خاء و سکون زاء، بر وزن عقل) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
حفظ شی‌ء و ذخیره کردن آن در
خزانه است.
•
خِزانه (به کسر اوّل) مکان حفظ شی‌ء است.
•
خازن به معنای حافظ و
خزانه
دار و جمع آن خزّان آید.
این واژه بیست و یک مورد در
نهج البلاغه آمده است.
خَزْن به معنای حفظ شی‌ء و ذخیره کردن آن در
خزانه است و
خِزانه (به کسر اوّل) مکان حفظ شی‌ء آمده است، جمع آن خزائن آید.
خازن: حافظ و
خزانه
دار، جمع آن خزّان آید، «خزنه» نیز جمع خازن است.
یکی از موردی که در
نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام علی (علیه‌السلام) در مقام
نصیحت فرموده:
«وَ لْيَخْتَزِنَ الرَّجُلُ لِسانَهُ... وَ اللهِ ما أَرَى عَبْداً يَتَّقي تَقْوَى تَنْفَعُهُ حَتَّى يَخْتَزِنَ لِسانَهُ.» «مرد بايد زبانش را حفظ كند... به خدا
سوگند! باور نمى‌كنم بنده‌اى كه زبانش را حفظ نكند، تقوايى سودمند بدست آورد.»
خازن به معنای حافظ و
خزانه
دار، جمع آن خزّان آید، حضرت امیرالمومنین به
کمیل بن زیاد فرموده:
«يا كُمَيْل بْن زِياد، هَلَكَ خُزّانُ الاَْمْوالِ وَ هُمْ أَحْياءٌ، وَ الْعَُلَماءُ باقونَ ما بَقِيَ الدَّهْرُ.» «ای کمیل خازنان اموال در حال
حیات مردگانند، ولی علماء تا دهر هست زنده‌اند.»
واژه «خزن» بیست و یک مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «خزن»، ج۱، ص۳۳۹.
