خواجه غیاث‌الدین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خواجه غیاث الدین معروف به خواند امیر (یا خوند میر، خواند میر، خوند امیر) در سال ۸۸۰ در هرات به
دنیا آمد. وی یکی از مورخان نامی می‌باشد.
«خواجه غیاث الدین» معروف به خواند امیر (یا خوند میر، خواند میر، خوند امیر) فرزند همام الدین بن جلال الدین بن برهان الدین محمد شیرازی
و نوه دختری «میر خواند» محمد بن امیر برهان الدین، مؤلف نامی
روضه الصفا است. پدرش چندین سال وزیر سلطان محمود، پادشاه
سمرقند بود
و گویا وی نیز در سال ۸۸۰ در هرات ولادت یافته است.
در جوانی به دربار سلطان حسین بایقرا راه یافته
و در میان وی
و سلطان حسین، امیر نظام الدین علی شیر
و شاه زادگان تیموری مخصوصا بدیع الزمان، روابطی نزدیک داشته
و پس از مدتی در سال ۹۱۱، به رکاب بدیع الزمان در می‌آید.
درسال ۹۳۶ به
هندوستان رفته
و پس از مرگ بابر شاه هندوستان، به دربار پسرش همایون راه یافته
و در آن زمان کتابی در مناقب این پادشاه به نام «قانون همایون یا همایون نامه» نوشته است.
در تاریخ مرگ او
اختلاف وجود دارد
و احتمالا تا سال ۹۴۲ زنده بوده است. بنا به وصیتی که کرده بود، او را در دهلی، جنب مزار نظام الدین اولیا
و امیر خسرو دهلوی به خاک سپردند
و در این زمان نزدیک ۶۲ سال سن داشت.
امتیازی که خوند میر در میان مورخان
ایران دارد این است که، بیش ازهمه به زبان فارسی کتاب نوشته است.
از جمله آثار او می‌توان به
خلاصه الاخبار فی احوال الاخیار،
مآثر الملوک،
حبیب السیر و آثار
الملوک و الانبیاء اشاره کرد.
تاریخ حبیب السیر (کتاب)
نرم افزار تاریخ اسلامی ایران، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
