خطاب مستعمل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خطاب
مستعمل به
خطاب دارای فایده یا معنای خاص می‌شود.
خطاب
مستعمل، مقابل
خطاب مهمل بوده و به خطابی گفته می‌شود که برای رساندن معنایی و یا افاده فایده‌ای وضع شده است.
مرحوم «
سید مرتضی » در تعریف خطاب
مستعمل می‌گوید: خطابی است که برای رساندن معنایی و یا فایده‌ای خاص وضع شده و دو گونه است: یک نوع آن دارای معنای خاص است، ولی فایده دیگری بر آن مترتب نیست، مثل: القاب که برای افاده معنایی خاص وضع شده، ولی فایده دیگری که عبارت است از تمییز و جدایی آن از دیگری ندارد؛ بنابراین، القاب را می‌توان بر افراد و اشخاص متفاوت اطلاق نمود، برای مثال، «صادق» لقب کسی است که اهل صدق و راستی باشد.
اما نوع دیگر خطاب
مستعمل، علاوه بر این که معنای خاصی را افاده می‌کند، فایده دیگری نیز دارد و آن، تمییز و جدایی است، که به سه شکل می‌آید:
۱. سبب تمییز نوعی از نوع دیگر می‌گردد، مانند:
رنگ و
مکان ؛
۲. سبب تمییز جنسی از جنس دیگر می‌گردد، مانند:
جوهر و
حیات ؛
۳. سبب تمییز عینی از عین دیگر می‌گردد، مانند: اسود و ابیض.
در کتاب «
الذریعة الی اصول الشریعة » آمده است:
«و ینقسم الخطاب الی قسمین: مهمل و
مستعمل. فالمهمل: مالم یوضع فی اللغة التی اضیف انه مهمل الیها لشیء من المعانی والفوائد و اما المستعمل: فهو الموضوع لمعنی او فائدة».
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۵۳، برگرفته از مقاله «خطاب مستعمل».
