• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

خطابات

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


القای مراد به مخاطب از طریق ادوات خطاب را خطابات گویند.


خطابات، جمع خطاب، خطاب مصدر است بمعنی کلام بین دو فرد.
[۱] ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغة، ج ۲، ص ۱۹۸.    
[۲] فیومی، احمد بن محمد، المصباح المنیر، ص ۹۲.    
و به معنای آشکار ساختن مراد و منظور گوینده، به وسیله سخن گفتن و بکارگیری ادوات خطاب می‌باشد، خواه به قصد تفهیم و تفهم باشد، خواه به انگیزه‌های دیگر، مانند: قانون‌گذاری.

به بیان دیگر، خطاب، کلامی خاص است که از سوی گوینده به قصد تفهیم سخن و مراد خویش به دیگران یا افاده فایده‌ای دیگر، از طریق ادوات خطاب ابراز می‌گردد.

اصولیون در تعریف خطاب، عبارت‌های متفاوتی به کار برده‌اند.
[۳] سبزواری، سید عبد الاعلی، تهذیب الاصول، ج۱، ص۱۳۸.    
[۴] مجاهد، محمد بن علی، مفاتیح الاصول، ص۱۲.    
[۵] فاضل تونی، عبد الله بن محمد، الوافیة فی اصول الفقه، ص ۱۱۹ز    
[۶] مغنیة، محمد جواد، علم اصول الفقه فی ثوبه الجدید، ص۱۱۹۔
[۷] علم الهدی، علی بن حسین، الذریعة الی اصول الشریعة، ج۱، ص۸.    
[۸] شعرانی، ابو الحسن، المدخل الی عذب المنهل، ص۵۶.    
[۹] سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ص۸۰۲.    


۱. ↑ ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغة، ج ۲، ص ۱۹۸.    
۲. ↑ فیومی، احمد بن محمد، المصباح المنیر، ص ۹۲.    
۳. ↑ سبزواری، سید عبد الاعلی، تهذیب الاصول، ج۱، ص۱۳۸.    
۴. ↑ مجاهد، محمد بن علی، مفاتیح الاصول، ص۱۲.    
۵. ↑ فاضل تونی، عبد الله بن محمد، الوافیة فی اصول الفقه، ص ۱۱۹ز    
۶. ↑ مغنیة، محمد جواد، علم اصول الفقه فی ثوبه الجدید، ص۱۱۹۔
۷. ↑ علم الهدی، علی بن حسین، الذریعة الی اصول الشریعة، ج۱، ص۸.    
۸. ↑ شعرانی، ابو الحسن، المدخل الی عذب المنهل، ص۵۶.    
۹. ↑ سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ص۸۰۲.    


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۴۸، برگرفته از مقاله «خطابات».    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات اصولی | اصول فقه | اقسام خطاب | اوامر و نواهی | مباحث الفاظ
جعبه ابزار