خِشاش (به کسر خاء، بر وزن کتاب) از واژگان نهج البلاغه چوبی است که بر استخوان بینی شتر داخل میکنند تا منقاد باشد. این واژه فقط یک بار در نهج البلاغه آمده است.
«در نامهات گفته بودی که من مانند شتر چوب در بینی کشانده میشدم تا به ابوبکربیعت کنم. به خداقسم خواستی ذمّ کنی ولی مدح کردهای زیرا در مظلوم شدن بر مؤمن منقصتی نیست.»