خریف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَریف (به فتح خاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای پائیز است. این واژه دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
خَریف به معنای پائیز آمده است.
امام علی (علیه‌السلام) در رابطه با
بنی امیه فرموده:
«عَلَى أَنَّ اللهَ تَعَالَى سَيَجْمَعُهُمْ لِشَرِّ يَوْم لِبَنِي أُمَيَّةَ، كَمَا تَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِيفِ» «
خداوند آنها را جمع می‌کند برای بدترین روز برای بنی امیه چنانکه جمع می‌شود قطعه‌های ابر پائیز»
(شرح‌های خطبه:
) و نیز فرموده:
«فَإِذَا كَانَ ذلِكَ ضَرَبَ يَعْسُوبُ الدِّينِ بِذَنَبِهِ، فَيَجْتَمِعُونَ إِلَيْهِ كَمَا يَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِيفِ.» یعنی «چون وقت آن رسد پیشوای قوم قیام خویش را شروع می‌کند، اعوانش به دور او جمع می‌شوند مانند جمع شدن قطعه‌های ابر پائیز»
(شرح‌های حکمت:
) «ضرب ذنب» که در اصل به معنی زدن دم است ظاهرا شروع قیام می‌باشد، به نظر می‌آید این کلام اشاره به
قیام امام زمان(صلوات‌الله‌علیه) است.
واژه خریف دو بار در نهج آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «خریف»، ج۱، ص۳۳۶-۳۳۷.
