خُبْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خُبْر (به ضم خاء و سکون باء) از
واژگان نهج البلاغه و به معنی دانستن و
علم به شى‌ء است.
خَبَر (به فتح خاء و باء) یعنی آنچه نقل و حكايت مى‌شود.
اِخْتِبار (به کسر الف و سکون خاء و کسر تاء) به معنی امتحان است.
امام از اين ماده در
نهج البلاغه به وفور استفاده کرده است.
خُبْر به معنی دانستن و علم به شى‌ء است.
خَبَر یعنی آنچه نقل و حكايت مى‌شود.
آن حضرت آن‌گاه كه از
صفین بر می‌گشت خطاب به قبرستان مطالبى فرمود. بعد به اصحابش گفت
«أَمَا لَوْ أُذِنَ لَهُمْ فِي الْكَلاَمِ لاََخْبَرُوكُمْ أَنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى» «بدانيد اگر
خدا به آن‌ها اذن
سخن مى‌داد به شما خبر مى‌دادند كه بهترين توشه
آخرت،
تقوی است.»
(شرح‌های حکمت:
)
اِخْتِبار به معنی امتحان است.
«فَفِيهَا اخْتُبِرْتُمْ، ولِغِيْرِهَا خُلِقْتُمْ» «در
دنیا، امتحان شده‌ايد و براى غير دنيا (آخرت) خلق شده‌ايد.»
(شرح‌های خطبه:
)
از اين ماده به وفور در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «خبر»، ج۱، ص۳۲۴.
