اخبات (مفردات‌نهج‌البلاغه)

إِخْبات (به کسر همزه و سکون خاء) از واژگان نهج البلاغه و به معنی نرمى و تواضع است. این لفظ فقط يک بار در نهج البلاغه آمده است.

إِخْبات به معنی نرمى و تواضع است. طبرسی آن‌ را اطمینان گفته است.

در وصف ملائکه فرموده: «وَأَشْعَرَ قُلُوبَهُمْ تَوَاضُعَ إِخْبَاتِ السَّكِينَةِ» «به دل‌هاى آن‌ها خشوع اطمينان آرامش را فهمانده است.» (شرح‌های خطبه: )

این لفظ فقط يک بار در نهج البلاغه آمده است.

۱.	↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۳۲۲.
۲.	↑ طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۲، ص۱۹۹.
۳.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۴۹.
۴.	↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۱۹۰، خطبه ۹۰.
۵.	↑ عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۱۶۸، خطبه ۸۹.
۶.	↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۲۹، خطبه ۹۱.
۷.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۸۷، خطبه ۹۱.
۸.	↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۷۴۳.
۹.	↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۷۴۹.
۱۰.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین، ج۴، ص۱۰۷.
۱۱.	↑ هاشمی خویی، میرزا حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۳۵۸.
۱۲.	↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۴۲۳.
۱۳.	↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۱۹۰، خطبه ۹۰.