حیر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَیر (به فتح حاء) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای
حیران و سرگردانی است. از این مادّه ۲۸ مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
حَیربه معنای
حیران و سرگردانی است.
بعضی از مواردی که در
نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد.
آن‌حضرت به
حارث بن حوط فرمود:
«یَا حَارِثُ إِنَّکَ نَظَرْتَ تَحْتَکَ وَ لَمْ تَنْظُرْ فَوْقَکَ فَحِرْتَ...فَقَالَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ: إِنَّ سَعِيداً وَعَبْدَ اللهِ بْنَ عُمَرَ لَمْ يَنْصُرَا الْحَقَّ، وَلَمْ يَخْذُلاَ الْبَاطِلَ.»«اى حارث، تو به زيرت نگاه كرده‌اى و به بالاى سرت نظر نيفكنده‌اى، لذا در تحيّر فرو رفتى (و ندانستى كدام جانب را اختيار كنى)، تو
حق را نشناختى تا كسى كه حق را اخذ نموده بشناسى، و نيز
باطل را هم نشناخته‌اى تا كسانى را كه طرفدار آن هستند بشناسى.حارث گفت: بنابراين من نيز همراه «سعيد بن مالک و عبداللّه بن عمر» كناره‌گيرى مى‌كنم (و بى طرف مى‌مانم) امام فرمود:«سعيد» و «عبداللّه بن عمر» نه حق را يارى كردند و نه باطل را خوار ساختند.»
(شرح‌های حکمت:
)
از این مادّه ۲۸ مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حیر»، ج۱، ص۳۱۷.
