• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حیدرعلی بن حسین محفوظ غاضری اصفهانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



حیدرعلی بن حسین محفوظ غاضری اصفهانی، شاعر و ادیب وارسته در اصفهان می‌باشد.



میرزا حیدرعلی غاضری (محفوظ) ابن میرزا حسین، شاعر و ادیب وارسته. در سال ۱۲۸۳ش در محله شیش بیدآباد اصفهان متولّد شد. پس از تحصیل در مکتب‌خانه به کسب و کار مشغول شد و به نانوایی پرداخت. در نوجوانی طبع شعر داشت و در برخی انجمن‌ها از جمله انجمن ادبی کمال شرکت می‌کرد. [وی چندین سفر به عتبات و عالیات سفر کرد و هنگامی که قصد انتخاب نام خانوادگی را داشت. «غاضری» را که منسوب به «غاضریه» از دهات کربلا است را برای خود برگزید] در شعر «محفوظ» تخلّص می‌کرد و دیوان اشعار او به چاپ رسیده است. [سرانجام در بهمن ۱۳۵۸ش وفات یافته و در تکیه گلزار مدفون شد. ماده تاریخ فوت او را فرزندش حسین غاضری چنین سروده است:
پور او گفت سال تاریخش ••••• «جای محفوظ در جنان بادا»]
این شعر از اوست:
به چمن گر نبود دلبر گل پیرهنی ••••• نبود جلوه به بستان نه صفا بر چمنی
تن بی جان ندهد سود و از آن خلق بری ••••• رخ نما‌ ای که تو جان فرح انگیز منی
شعله افروز که پروانه صفت جان دهمت •••••‌ ای که چون شمع شعاع افکن هر انجمنی
[۱] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۴۱۸-۴۱۹.
[۲] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۲۲۶.
[۳] تخت فولاد یادگار تاریخ، خطی.

(مصاحبه غلامرضا نصرالهی با آقای حسین غاضری در تابستان ۱۳۸۶ش)


۱. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۴۱۸-۴۱۹.
۲. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۲۲۶.
۳. تخت فولاد یادگار تاریخ، خطی.



مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۴۹.    




جعبه ابزار